Waarom krijg ik geen reactie op mijn app? Communicatie & Teams

/in , , , /door
Edith van Bommel

 

Mensen hebben de neiging om onpersoonlijk te worden wanneer ze bang zijn. Op een afstandelijk en onderhuids-angstig team zit niemand te wachten. Vertrouwen als basis is dan ook erg belangrijk, maar dát is makkelijk gezegd! In een team al helemaal. Mensen gedragen zich nu eenmaal anders in groepen. Groepen doen iets met individuen. Individuen in groepen kijken katten uit bomen. En katten in het nauw maken rare sprongen.

Niets is wat het lijkt. Je leuke collega lijkt soms ineens je aartsrivaal: ‘Krijg nou wat, ga jij er met de taken en uren vandoor waar ik al tijden om roep? Waarom heb je niets gezegd?’ Vertrouwen verandert in argwaan, in argusogen: ‘En trouwens, waarom krijg ik geen reactie op mijn app?!’

Wanneer wantrouwen in groepen overheerst, zien we allerlei vervormingen in de communicatie.
Kijk bijvoorbeeld eens naar deze elf symptomen (Gibb):

 

voortdurend verdedigen van het uiterlijke zelfbeeld (het image)
pogingen om gedrag en denkwijzen van anderen te veranderen
pogingen om beslissingen van anderen over te nemen
vermijden van gevoelens
rondstrooien van ongevraagde adviezen
vleierij
cynisme
strategisch gedrag
dubbele agenda’s
verschillen tussen wat er in de groep en daarbuiten gezegd wordt
een onpersoonlijke manier van spreken

 

Zulk vervormd gedrag doet sterk afbreuk aan de kracht van de groep. Het kost bijzonder veel indirecte en negatieve energie. Je krijgt er als teamlid een baan bij! De dubbele bodem onderzoeken van elke boodschap! Indirecte communicatie leidt al gauw een heel eigen en verwarrend leven. Het laat gevoelens onopgelost.

Onopgeloste gevoelens van angst en wantrouwen vormen een grote belemmering in de interactie in het team, ook al wordt dit ontkend. ‘Ik wil het er niet meer over hebben!’ Hoe harder men ontkent, hoe hoger de nood. Hoe groter de noodzaak er wel – en deze keer eens goed – naar te kijken. Openheid, met als basis acceptatie en vertrouwen, is een voorwaarde voor een prettige en goede uitvoering van taken. Alle kaarten op tafel. En ja, ook dát is makkelijk gezegd, alle kaarten op tafel.

Tips?

  • Wacht niet te lang als team. Zoek hulp. Soms zijn patronen inmiddels enorm vast gaan zitten. Niet nodig zo zonde van alle energie, tijd en dus geld.
  • Laat je mogelijke trots varen. Laat je ego los. Wat een verademing! Oplossingen liggen voor het oprapen en anderen gaan je helpen. Die muur instant houden is niet nodig. Hij werkt namelijk niet, niet écht.
  • Een basis van vertrouwen in je team begint bij jezelf: is je eigen gedrag betrouwbaar? Ook als leidinggevende? Wacht niet totdat je collega zich laat zien. Heb de moed zelf het initiatief te nemen. Vertrouwen schep je door het te geven.

Team vlottrekken op korte termijn?

Bel: 06-36252483, of stel je vraag via info@publieksmotivator.nl

Liever inzicht met een workshop? Workshops Groepsdynamica

Wat klanten zeggen?

“Edith? In één woord: wauw! Ik zou iedereen die een groepsactiviteit een boost wil geven aanraden met Edith in gesprek te gaan. Ik ben zeer onder de indruk van de manier waarop zij werkt en gun iedereen de impact die zij teweeg brengt.”

“Zonder al teveel uit te leggen, met de humor, de rust, en tegelijkertijd de energie waarmee ze te werk ging, heeft ze ons de kracht van ons eigen team laten inzien. Het feit dat ik dit een jaar later nog zo kan terughalen, betekent dat haar werk mij heeft geraakt.”

“Het coachingstraject onder begeleiding van Edith heb ik ervaren als een intensieve, spannende en ontregelende achtbaan-trip die me zeer veel heeft opgeleverd. Edith is betrokken en confronterend. Zij getuigt van een zeer hoge mate van integriteit.”

Meer? 

‘Ik wil het er niet meer over hebben!’, maar wél zeggen waar het op staat? Op de plek waar het hoort? Deze teamcoach, opgeleid door het Europees Instituut, 30 jaar ervaring met groepen en teams, werkt verhelderend.

Bron                     : Begeleiden van groepen – Groepsdynamica in de praktijk, Jan Remmerswaal
Afbeelding          : Titus, zoon van Rembrandt (Late Rembrandt – Rijksmuseum Amsterdam, mei 2015)

 

Team in the picture!

/in , , , , /door
Edith van Bommel

 

Genoten van Koningsdag nieuwe stijl? Alle ogen gericht op Oranje-kwatta!
Maar er kwam nog meer voorbij deze dagen. Mijn oog viel op dit gezelschap.
Trots team met coach?

Zin om weer eens trots te zijn op je team? Om als een wij naar buiten te treden?
‘Hadden we maar wat eerder hulp gevraagd …’

Deze teamcoach, opgeleid door het Europees Instituut, 30 jaar ervaring met groepen en teams,
werkt verhelderend.

Voor meer aanbod groepsdynamica: Workshops Groepsdynamica

 

 

“Het coachingstraject onder begeleiding van Edith heb ik ervaren als een intensieve, spannende en ontregelende achtbaan-trip die me zeer veel heeft opgeleverd. Zij is betrokken en confronterend.
Zij getuigt van een zeer hoge mate van integriteit.”

Meer? 

 

Groepsmanipulatie, toch niet in óns team?

/in , , , , /door
Edith van Bommel

 

Tijdens een marathon – neem die van Rotterdam – is bepaald gedrag de normaalste zaak van de wereld. Paarvorming, Rode Kruis-gedrag en Alle ogen gericht op Kwatta. Niks mis mee. Dat je een loopmaatje zoekt voor die 42.195 kilometer lijkt mij absoluut een goed idee. Dat er ambulance-personeel aanwezig is? Geweldig. En natuurlijk zijn alle ogen van die (bijna een miljoen) toeschouwers gericht op de lopers: ‘Hou vol, Theo! Denk aan je eeuwige roem!’ In teams echter kunnen deze gedragingen in een heel ander daglicht komen te staan. Daar vallen ze met gemak onder de categorie groepsmanipulatie.

Naast vechten en vluchten is groepsmanipulatie een vorm van afweergedrag. Bij groepsmanipulatie manipuleert iemand andere teamleden, om zichzelf te beschermen tegen een (te) persoonlijke betrokkenheid of confrontatie. Drie voorbeelden:

  • Paarvorming (Pairing)

Teamleden zoeken steun bij één of twee anderen. Ze vormen een emotionele coalitie die elkaar beschermt. In een team valt een dergelijk duo of trio onmiddellijk op, met bijbehorend gevoel van onveiligheid voor een buitenstaander. Ook veroorzaakt een dergelijke coalitie vaak veel ruis: smiespelen en/of (uit)lachen. Op de vraag of er iets aan de hand is, speelt men mooi weer, gepaard gaand met veelbetekenende, non-verbale signalen onderling.

  •  Rode Kruis-gedrag (Red-Crossing)

Teamleden delen bij wijze van spreken pleisters en verband uit voordat er een gewonde is gevallen. Iemand komt de ander, zodra deze het moeilijk lijkt te krijgen, ongevraagd te hulp. Soms via de coach, trainer of manager: ‘Ik kom even zeggen, dat die opmerking tegen collega X wel confronterend was. Ze heeft het heel moeilijk deze periode.’ Of iemand belt af namens een collega. Het is verwarrend. Het roept vragen op als: wat kom jij nu doen? Kan hij of zij dat niet zelf? Wat maakt dat jij zo overbezorgd bent over die ander? Verfrissend, als je je vraag ter plekke stelt. De gewenste groepsnorm achter het Rode Kruis-gedrag lijkt ‘laten we het veilig houden met elkaar’, of ‘ik help jou nu, als jij mij later ook helpt’.

  • Alle ogen zijn gericht op Kwatta

Het team besteedt buitensporig veel tijd en aandacht aan één teamlid. Of bijvoorbeeld aan een conflict tussen enkelen. ‘Als die toestand met hem/haar er niet was geweest, zaten wij hier nu niet.’ De vraag is: is dat zo? Met andere woorden: wat is jouw bijdrage eigenlijk aan de situatie? Je ogen blijven richten op Kwatta is ook een aandeel in het geheel. Door deze blik op Kwatta, kan ieder fijn de (eigen) boot afhouden en heeft het team desgewenst een zondebok.

Herken je er één?

Schoon genoeg van die blik op Kwatta? Dat gemanoeuvreer, zonder dat er wat verandert? 
Deze teamcoach – opgeleid door het Europees Instituut, 30 jaar ervaring met groepen en teams – werkt verhelderend.

Of liever een Workshop Groepsdynamica?

Wat klanten vinden van Publieksmotivator?

Bron: Begeleiden van groepen – Groepsdynamica in praktijk, Jan Remmerswaal
Foto: © Historisch Museum Deventer

 

Fresh arrival! Een prachtig, zelfsturend team

/in , , , , /door
Edith van Bommel

 

Carnaval was in februari in volle gang. Polonaise! Optochten met praalwagens. Mensen in hun kleurrijkste ‘pekske’. Invoegen, aansluiten en gaan met die banaan.

Carnaval duurt een lang weekend, maar in het verkeer is het elke dag polonaise. Filevorming. Bumperkleven. Ritsen. Een achtbaans-verkeersgromtoon. Een mooie metafoor voor de werkvloer: onder tijdsdruk in de file van to do’s, met toeterende bumperklevers en ritsers.

En wat te denken van ritsers in de vorm van nieuwe teamleden? Fresh arrivals! Recente reorganisatie, de daarmee gepaard gaande verschuivende rollen en taken, met bijbehorende onzekerheden dan wel strijd. Hoe moet dat? Je hachje met hand en tand bewaken? Met lede ogen aanzien dat een ander je plek inneemt? Of iets daartussenin?

Een optocht van gemotiveerde krabben laat ons wat zien. Het lijkt een carnaval van schaaldieren, maar ondertussen! Drie zinnen uit de begeleidende tekst zet ik vast in de schijnwerpers:

  • ‘Lining up with one aim: to exchange properties’ (doelgerichtheid)
  • ‘To be left without a shell is a death sentence’ (noodzaak is een drijfveer)
  • ‘A bad shell is better than being homeless’ (denken in mogelijkheden, benutten wat er is)
Kijk maar: een prachtig, zelfsturend team (3.18 minuten)

One size fits all? Echt niet. Ik zou zeggen: the right person in the right shell, ofwel: de juiste persoon op de juiste plek. Diversiteit maakt kleurrijk. Worstel en kom boven!

 

Polonaise in je team? Zetje nodig om in beweging te komen? Deze teamcoach – opgeleid door het Europees Instituut, 30 jaar ervaring met groepen en teams – werkt verhelderend.

Of haal een workshop Groepsdynamica in huis: Workshops groepsdynamica

 

Emoties? Tien signalen van vermijden

/in , , , , /door
Edith van Bommel

 

Emoties – Geschilderde gevoelens in de Gouden Eeuw, een tentoonstelling in het Frans Hals Museum in Haarlem, toont aan de hand van thema’s als Lijden en Wanhoop, Liefde en Lust, Vreugde en Vrolijkheid hoe schilders in de 16e en 17e eeuw emoties geloofwaardig uitbeeldden. De moeite van het zien waard! Knap, emoties zo treffend te vangen op doek. Of zo treffend wég te laten. Hoe doen wij dat eigenlijk? Op de werkvloer niet altijd gemakkelijk. Uiten? Of duiken? Laat ik beginnen met een ervaring.

Jaren geleden nam ik afscheid als regisseur van een prachtig mannenkoor. Achtentwintig mannen. Strak in ’t pak. Optredend in binnen- en buitenland. Ze strooiden in hun choreografie al zingend grapjes rond. Ik heb enkele jaren mijn ziel en zaligheid in de regie gestopt. In elke choreografie zat energie en plezier. Maar ook tranen. Tranen omzetten in creativiteit is enorm heilzaam. Opmerkelijk, dat daaruit vaak de meest rakende concepten voortvloeien. Het koor op zijn beurt heeft mij geraakt.

Op  het woord ‘weerstand’ schoot ik tijdens mijn afscheidstoespraak vol. Dat was me nog nooit overkomen, in functie een brok in de keel. De reactie was voor mij overweldigend. Enkele anderen – mannen – schoten ook vol! Daar waar ik afkeuring verwachtte, vanwege die emotie, kreeg ik bijval en een compliment: ‘Professioneel, hoe je gehandeld hebt’. Als je geraakt bent, steek dat niet onder stoel of bank. Het levert schoonheid op, in de ruimste zin van het woord.

Een emotie tonen is een gift. Je laat iets zien. Het is persoonlijk. Het moet wel oprécht zijn. Geen vaste prik. Dat geeft ergernis. Muziek helpt om emoties leven in te blazen. Dat wat woorden vaak niet kunnen, kan muziek wel. Ter illustratie heb ik een filmpje uit Maestro (bekende Nederlanders als dirigent) geselecteerd. Het jury-commentaar op Spike’s dirigeren onderstreept mijn visie: ‘Prachtig, hoe je je ziel geopend hebt, zonder je te verliezen in sentimentaliteit. Je behoudt je autoriteit als dirigent en geeft de musici de ruimte om alles uit te spelen en emoties te laten vloeien’.

Voor een mooi voorbeeld van volledige overgave, kijk dus eens naar Spike. Start het fragment op 38.28 min. Het duurt enkele minuten. Met commentaar van de jury erbij (zeer de moeite!) tot en met 46.05 min.:

Spike & emotie

Liever ondergronds met die kostbare emotie? Dan herken je vast deze signalen van emotie-vermijden:

  • Weinig oogcontact
  • Onthecht taalgebruik (‘Het is dan net alsof je er alleen voor staat’)
  • Woorden of zinnen in de vorm van clichés (‘Zo zijn mensen nu eenmaal’)
  • Onecht glimlachen
  • Terugtrekken, mokken of zwijgen
  • Stilvallen
  • Merkbaar verschil tussen verbale en non-verbale uitdrukkingen
  • Overhaast praten, heel zacht praten, zich herhalen, stotteren, zich corrigeren
  • Van onderwerp wisselen
  • Afstandelijk taalgebruik

En? Helpt het? Helpt het werkelijk? Ik zeg: vermijden? Dan liever tien signalen van emotie.

Graag als team met open vizier de werkvloer op? Deze teamcoach vangt signalen op en maakt kleuren zichtbaar. Brok in de keel? Geen probleem. Ik wens je – van binnen en van buiten – een mooie, schone lei!

Liever een workshop Groepsdynamica? Workshops groepsdynamica

Bron: Persoonsdynamica – Professioneel omgaan met emoties, Jan Remmerswaal

 

Maestro! Música? Wat voor dirigent heeft jullie team?

/in , , , , , , /door
Edith van Bommel

 

Maestro! Ik blijf er zo ongeveer voor thuis. Donderdagavond, 20.30 uur, NPO 1. Bekende Nederlanders als dirigent, worstelend voor een orkest. Jury en publiek zitten, net als ik, afgestemd en dus vaak scheef op hun stoel. Met de hand voor hun mond: oei, als dat maar goed gaat! Ik betrap me er regelmatig op keihard te moeten lachen. Kennelijk is het een lekker gevoel met je stokje de hele tent te kunnen besturen. Of te menen dat te kunnen. En dáár zit ‘m de humor. Dirigeren – het lijkt zo simpel – is een vák. Ga daar maar eens aan staan! De meute meekrijgen, hoe doe je dat?

Net als een dirigent stuurt, coördineert en/of begeleidt een leidinggevende zijn of haar team. De wisselwerking geeft wel degelijk een ander geluid. De ene leider brengt flow, de ander matheid. De één is een natuurtalent, de ander nu eenmaal niet. Sommige dirigenten in Maestro zetten hun charme in, Marlies Dekkers haar prachtig decolleté. Sommige maestro’s raken zo in hun element, dat ze de slotnoot vergeten in te zetten. Of ze vergeten af te slaan, waardoor de toon eindeloos duurt en het orkest (lees: team) in ademnood raakt. Een goede start is het halve werk, maar op tijd een punt zetten is ook een kunst.

Wat te denken van deze twee maestro’s? Beiden aanstekelijk. De één directief, de ander overtuigend. Beiden aan het werk tijdens hun allereerste optreden, ongeschonden, ongeschoold:

Lucille Werner, wat doet zij?

‘Kom op!’ (verbale aanmoediging), ‘Oké, kom op, harder!’ (nog eens)
Een armzwaai, als een lasso boven het hoofd (expressieve non-verbale ondersteuning)
Een dansje (eigen flow inzetten, vrij zijn)
Een rondedansje richting publiek (omgeving betrekken, enthousiasmeren)
‘Ja ja, béter!’ (bevestigen)

Lucille na afloop: ‘Ja, ik dacht: kom op, snéller! Ik denk, ik ga maar gillen. Ik moet het heel klein doen, sneller, maar het gebeurde niet!’ ‘Ja, da’s het geheim van dirigeren …’ (Frits Sissing)

De jury: ‘En toen kreeg je met een soort schwung iedereen mee en dat was fantastisch om te zien. Je wist precies wat je wilde doen met de muziek. Het hele idee van dirigeren is dat je dat laat zien aan de musici.’

Kijken dus! Met name van haar cowboy-beweging en haar moedige intentie reuring te creëren, krijg ik enorm goede zin. Het fragment start op 20.30 min en duurt ruim twee minuten:

Lucille Werner aan de stok

Carlo Boszhard, wat doet hij?

Hij komt energiek binnen, met vaart en zin.
Hij geeft handen aan diverse musici (contact maken).
Hij brengt humor, want hij geeft te veel handen, als dirigent niet gebruikelijk.
‘Daar gaat-ie mensen!’ (verbale aanmoediging)
Hij laat emotie zien (zelfonthulling), wakkert dat aan bij zijn orkest (motivatie).

Ondertussen krijgt hij een open doekje en commentaar van collega-BN’ers en coaches:

‘Natuurtalent!’
‘Dit is ongelooflijk, man. Niet normaal!’
‘Dat moet je ook doen: je hele lijf, je hele ziel en zaligheid erin gooien’ (100% inzet).
‘Ja, en dat is het gezicht dat je erbij trekt’ (inlevings- en expressievermogen).
‘Echt ongelooflijk, de gezichten van het orkest! Het is écht’ (authenticiteit lokt authenticiteit uit).
Staande ovatie (beloning).

De jury: ‘Wauw, alsof je al jaren dit doet, eigenlijk. Hoe kan dat nou?’

Kijken dus! Het fragment start op 39.10 min en duurt twee minuten:

Carlo Boszhard aan de stok


Wat valt er te zeggen over jouw leidinggevende, manager of teamleider? Loopt hij/zij (gillend) voor de troepen uit? Kom op, sneller! Of hebben jullie een Carlo Boszhard-achtige leider? Hoe is het eigenlijk zónder dirigent? Observeer je leidinggevende deze week eens. C’est le ton qui fait la musique, niet waar?

 

Rommelt het? Dissonanten in jullie team? Graag klinken als een klok?
Deze teamcoach – mét muzikale achtergrond – werkt verhelderend. 

 

Liever een workshop Groepsdynamica? Workshops Groepsdynamica

 

 

Welke jas trek jij aan als het spannend wordt in je team?

/in , , , , /door
Edith van Bommel

 

Dertien overlevingstactieken, voor als het spannend wordt in teams:

Onzichtbaar blijven, je op de vlakte houden
Geen emoties of gevoelens laten zien
Bijzonder aardig zijn, zodat iedereen van je houdt
Snel een bondje vormen met sterke figuren
Je krachtig voordoen en de boventoon voeren
Alles beter weten, over alles een discussie aangaan
Veel vragen stellen zonder zelf iets los te laten
De leiding proberen over te nemen
Scherp uit de hoek komen, dan blijft iedereen uit je buurt
Jezelf tot slachtoffer maken, zodat iedereen je spaart
Ziek, zwak en misselijk zijn
Inpakken door pleasen en flirten
Erg goed presteren 

© Hartzema (2003)

 

Welke herken je?
Welke jas trek jij aan in onveilige situaties? Hoe reageren anderen op die jas?
Zo’n gratis tactiek om te overleven is helaas niet duurzaam en heeft een voelbare prijskaart.

Zodra wij ons onveilig voelen, zetten we overlevingsstrategieën in. Bij veranderingen bijvoorbeeld. Zeker bij veranderingen van bovenaf, zoals bij een fusie. Teamleden laten in zulke situaties een scala aan strategieën zien. Het zijn manieren om zich staande te houden: levenstechnieken. Zij trekken symbolisch een jas aan, met hoog op te zetten kraag of capuchon. Een jas met een buitenkant. Een jas met een voering, de binnenkant. Het is die belangrijke binnenkant die in de gespreksvoering op de werkvloer vaak verborgen blijft. Een jas met gespreksstof, want wat sluimert er in teams? Succesvol zijn is één. Succesvol blijven twee.

Een UWV-team had onlangs wat te vieren: een prijs voor resultaatgericht werken. Van die prijs hadden zij Jan Remmerswaal (groepsdynamica-expert en auteur) ‘gekocht’, met zes bijbehorende teamcoaches, waaronder ik. De vraag was: Hoe kunnen we ons verder ontwikkelen als succesvol team? Wat is de verhouding tussen teambelang en individueel belang? Waar wringt het? Wat wordt mogelijk verzwegen? De middag werd ronduit boeiend toen in de gespreksrondes het bestaansniveau op tafel kwam. Op het bestaansniveau in teams gaat het om erkenning voor eigen identiteit. En om de manier waarop collega’s elkaars zelfgevoel bevorderen of ondermijnen. Het ondermijnen zit ‘m soms al in een zinnetje als: ‘Kun jij me effe inplannen?’

Teamleden kunnen een enorme steun zijn door elkaar te erkennen. Het gaat om drie soorten erkenning:
• erkenning dat je er mag zijn, dat je erbij hoort en serieus genomen wordt (inclusie)
• erkenning voor wat je kunt als professional (controle)
• erkenning en waardering voor wie je bent als persoon (affectie)

De vraag luidt nu: in hoeverre kun je werkelijk jezelf zijn in je team? Wordt je bijdrage, maar ook je persoon, erkend? Wordt die waardering ook uitgesproken? Wordt je (afdeling) serieus genomen, gezien, gehoord? Op welk vlak schort het? Wat zou je in alle eerlijkheid eens willen zeggen, of willen vragen aan je collega of leidinggevende? Hoeveel ruimte zou je daarmee creëren? Als mensen zichzelf kunnen zijn, kan een team zich ontspannen én sprankelen. Een fijne, open sfeer is voelbaar voor de klant en zichtbaar in de service.

Het jasje van Jan Remmerswaal himself (foto) laat zien wat er zoal aan de binnenkant kan zitten. Ware aard. Een verademing, om dat eens te tonen. Trek je jas eens open deze week! Laat je collega het maar eens zien, die scheuren in de voering, of dat gat onder je oksel. Heerlijk! Je team wordt er letterlijk opener van.

 

Kapstok nodig? Deze teamcoach werkt verhelderend.

Liever een workshop Groepsdynamica? Workshops Groepsdynamica

 

Bron: Handboek Groepsdynamica en Persoonsdynamica – J. Remmerswaal

 

 

Slepende teamkwesties! Knuppel in hoenderhok?

/in , , , , /door
Edith van Bommel

 

Slepende kwesties in je team? Slopend!
Vriendelijk naar elkaar, maar niet zeggen waar het op staat? Sluipend.

Géén slapende honden wakker maken! Slapend?
Slepen of weggesleept worden als overlevingsmechanisme. Een slepende zaak.

Slepende kwesties slopen?
Toe aan een knuppel in het hoenderhok?

 

Deze teamcoach werkt verhelderend.

 

Team zoekt coach? Coach zoekt team!

/in , , , , /door
Edith van Bommel

 

In Haarlem was vroeger aan de Lange Herenvest een Loodpletterij & Buizenfabriek gevestigd (foto). Niets eenvoudiger dan het smelten van lood, zo lijkt. Kwestie van ijzeren ketels verhitten, of grote hoeveelheden lood de oven in. Was dat maar waar. Lood smelten of pletten en er iets van maken: hoe dan ook, een mooie metafoor.

Ga je met lood in de schoenen naar je werk?
Is je team wat uit het lood geslagen?
Aldoor het gevoel van lood om oud ijzer, een herhaling van zetten?
Hamvraag: hoe smelt je team zijn lood? Hoe gaan jullie om met lastige vraagstukken? Met wrevel en wrijving? Waar gaan de thema’s over? Over de inhoud? Procedures? Over interactie of context? Soms speelt er teveel op persoonlijk vlak.

Natuurlijk wil je als team liever een verpletterende indruk maken, of daarnaar streven.
Lood is zwaar, maar ook betrekkelijk zacht. Lood is om te buigen. Een team ook. Zeker weten.

 

Hulp nodig? Deze teamcoach werkt verhelderend.

Liever inzicht met een workshop Groepdsynamica? Workshops Groepsdynamica