Edith van Bommel
‘Je zou geen duivelser straf kunnen bedenken dan dat je iemand, als dat fysiek mogelijk was, op de samenleving zou loslaten en dat werkelijk niemand zijn bestaan zou opmerken’, schreef William James al in 1890. Liever, vele malen liever, vinden we bevestiging. Zéker in een groep.
Je kunt op verschillende manieren iemands bestaan onderschrijven. Bijvoorbeeld door een hartelijke glimlach (visueel), een handdruk (tactiel), of een sympathiebetuiging (auditief). Eenvoudig?
Maar dat de ene mens de ander in zijn totaliteit erkent, wordt echter maar zelden verwezenlijkt. Erkenning is eerder een kwestie van ‘in meerdere of mindere mate’. Een kwestie van ‘mits en maar’. Die collega is een prima dame, als ze maar niet … (bezwaar). Die collega is een prima vent, maar … (bezwaar).
Onder de loep genomen, erkenning bevat drie belangrijke basisthema’s (Schutz, 1975):
Inclusie (Significance)
Meetellen, erbij te horen, serieus genomen worden. Een basiserkenning. Opgemerkt, gezien en geaccepteerd worden. Het gevoel dat je van betekenis bent. Het gaat om erkenning dat je er bent.
Controle (Competence)
Invloed hebben, kunnen bepalen wat er gebeurt, greep hebben op de omstandigheden. Tot iets in staat zijn. Iets gedaan kunnen krijgen. Het gaat om erkenning voor wat je kunt. Je deskundigheid, je prestaties. Goed gevonden worden.
Affectie (Lovability)
Het gevoel van genegenheid. Beminnenswaardig, aardig, sympathiek gevonden worden. Gewaardeerd worden om wie je bent als persoon.
Hoe zit dat nu in groepen?
Inclusie betreft de grenzen van de groep: wie hoort erbij en wie niet? ‘Binnen of buiten’. En subtieler: welke aspecten van de persoon worden in deze groep geaccepteerd en welke niet?
Controle betreft de vragen: ‘Wie in deze groep is ‘ up’? Wie is ’down?’ Wie is leidend, wie is volgend? Thema’s als macht, gezag en invloed spelen hier een hoofdrol.
Affectie betreft het regelen van de onderlinge nabijheid en afstand, ‘dichtbij versus veraf’. Het gaat om verbondenheid, sympathie-antipathie, intimiteit. Uiten groepsleden openlijk hun affectie? Word je gewaardeerd om wie je bent? Met andere woorden: kun je jezelf zijn in deze groep?
Als je een groep begeleidt, heb je de eer het overzicht te mogen aanschouwen. Je ziet het vaak al aan de opstelling: wie zit waar? In welke subgroepen valt de groep uiteen? Wie voert het hoogste woord? Wordt dat ook gepikt? Door wie dan? Door wie niet? Merk je iets van verbondenheid, warmte? Of afstandelijkheid en/of strijd? De mate van erkenning is – als je goed kijkt – af te lezen aan posities en non-verbaal gedrag.
‘Lastige’ figuren in de groep? Om welke erkenning schreeuwt deze persoon in wezen? Het antwoord geeft enorm veel rust. En een milde blik van jou als begeleider, die onomstotelijk positief effect heeft op het gedrag van de ‘lastige’.
Je zou geen grotere beloning kunnen bedenken dan dat je iemands bestaan opmerkt en zijn bijdrage – wat dat ook is – erkent.
Bron: Handboek Groepsdynamica. Een inleiding op theorie en praktijk (Jan Remmerswaal)
Foto: fragment Boeren – Kazimir Malevich (Drents Museum Assen, 2015 )
Meer weten over erkenning in groepen?
Haal verfrissende én leerzame workshops Groepsdynamica in huis.
Teamcoach nodig?
‘Mooie workshops met lef! Dynamisch, ervaringsgericht met theoretische kapstokken.’
‘Krachtig, leerzaam, met andere blik leren kijken naar groepen.’
‘Ik ben mij bewuster van het feit, dat er veel dingen zijn die de groepsbehandeling beïnvloeden.’
Iets voor jullie organisatie? Bel: 06-36252483
Dagvoorzitter landelijke docentendag
/in Dagvoorzitter, Dagvoorzitterschap, Regie /door ChiquitaEdith van Bommel
Landelijke docentendag logopedie, in Groningen dit keer (2020)! ‘Zorgtechnologie en onderwijs’, daar ging het om. Dagvoorzitter geweest én wat Grunnings bijgeleerd. ‘Kon minder!’ Met dank aan collega’s Hanzehogeschool Groningen | Hogeschool Rotterdam.
Kleine ceremonie in kasteeltuin
/in Publiek, Regie /door ChiquitaEdith van Bommel
Martin van der drift zei: ‘Als de kapel uitgaat, moet er iets van de kapel uitgaan.’ Het was deze markante, eigen-wijze pater die 50 jaar geleden de kapelgroep in Gemert oprichtte, op zoek naar een eigentijdse manier van bezinnen en reflectie, op basis van geloof.
In de kapel op het prachtige kasteel vond iedere zondag om 10.30 uur een dienst plaats. Als kind en zelfs als puber kwam ik er graag. Het was letterlijk wekelijks een uurtje zitten. Stil zijn. Mooie teksten horen en muziek. Een serene sfeer. Het woord reflectie kreeg daar voor mij belangrijke wortels. Bezinnen werd een ruim werkwoord, dat alle geloof overstijgt.
Bijzonder is het feit, dat de kapelgroep besloot op eigen kracht door te gaan, nadat Martin overleed: elke week leidde één of meer bezoekers de dienst zelf. Het was prachtig! Naarmate de groep ouder werd (met 80-plussers, enkelen 90) werd dat nóg prachtiger. Ik ben onder de indruk van deze groep mensen. Een zelfsturend team ten voeten uit, dat hardop durft te twijfelen en op hoge leeftijd open blijft staan voor nieuwe vormen.
Afgelopen weekend vierden we het 50-jarig bestaan. Tegelijkertijd namen we afscheid. Samen met Hugo van Liempd heb ik – voorafgaand aan een mooie laatste dienst – een kleine ceremonie voorbereid en uitgevoerd in de kasteeltuin. Met een ‘ribbon’ (lintje, op basis van het kleurrijke logo) op onze jassen liepen we nog één keer samen op. In stilte door een bomenlaan, naar het graf van Martin, om hem daar in woord en daad (klein monument & bloemen) te laten weten hoe belangrijk zijn gedachtegoed is. En blijft.
[/av_textblock]
Foto: copyrights Herman Kuypers
Wat is daarop uw antwoord? Een haka?
/in Communicatie in teams, Presentatie, Publiek, Regie /door ChiquitaEdith van Bommel
Onder de indruk was ik van de fans van IJsland en Wales. Het – na verlies – vieren van hún overwinning. Tot waar zíj gekomen waren. In hún context. Afgezien van het feit, dat je überhaupt over geweldig talent beschikt als je deelneemt aan het EK en in de laatste ronden belandt.
Vieren en er uiting aan geven. Culturen hebben daar rituelen voor. Zo werd de IJslandse haka (klap & ‘Oeh!’) tijdens het EK een hit. Maori’s uit Nieuw-Zeeland voeren haka’s (een ceremoniële dans) uit, maar ook op Samoa en Fiji kom je ze tegen.
Men probeert door een neertrekkende beweging de kracht van de goden vanuit de hemel naar beneden (in de krijger) te trekken. Men varieert in gezichtsuitdrukking, zoals het tonen van het oogwit en een lange tong.
De bekendste haka is de Ka Mate, die al jarenlang door het Nieuw-Zeelandse rugbyteam, de All Blacks, vóór het begin van iedere wedstrijd wordt uitgevoerd.
Ten onrechte wordt vaak gedacht dat de haka alleen een oorlogsdans is. Haka’s worden bij allerlei gelegenheden uitgevoerd. Bijvoorbeeld bij een begrafenis. Maar ook op een trouwerij.
Neem deze: Een haka op je bruiloft? De bruid is ontroerd, geen tranen van angst :)Ik ben een voorstander van ‘uiting geven aan’. Je uiten. Ook in een team. Het wordt zoveel makkelijker als je weet hoe iemand denkt, wat iemands drijfveren zijn. Je krijgt zoveel meer grip op een situatie. Zoveel meer openheid en eerlijkheid en dat duurt het langst. Een tijdbom ontploft en verwoest. Nee, dan beter een haka!
Ook na de zomer zoeken we de dynamiek van groepen op en geeft Publieksmotivator workshops Groepsdynamica voor professionals die met (behandel)groepen werken.
Oh ja, begin juli voltrok ik een eerste huwelijk.
Deze trouwambtenaar – in dienst van de gemeente Rotterdam – wenst je een mooie zomer!
Foto Erasmusbrug © Publieksmotivator Ι Foto trouwambtenaar © John Corvers
Word jij opgemerkt in een groep?
/in Communicatie in teams, Dagvoorzitterschap, Publiek, Regie /door ChiquitaEdith van Bommel
‘Je zou geen duivelser straf kunnen bedenken dan dat je iemand, als dat fysiek mogelijk was, op de samenleving zou loslaten en dat werkelijk niemand zijn bestaan zou opmerken’, schreef William James al in 1890. Liever, vele malen liever, vinden we bevestiging. Zéker in een groep.
Je kunt op verschillende manieren iemands bestaan onderschrijven. Bijvoorbeeld door een hartelijke glimlach (visueel), een handdruk (tactiel), of een sympathiebetuiging (auditief). Eenvoudig?
Maar dat de ene mens de ander in zijn totaliteit erkent, wordt echter maar zelden verwezenlijkt. Erkenning is eerder een kwestie van ‘in meerdere of mindere mate’. Een kwestie van ‘mits en maar’. Die collega is een prima dame, als ze maar niet … (bezwaar). Die collega is een prima vent, maar … (bezwaar).
Onder de loep genomen, erkenning bevat drie belangrijke basisthema’s (Schutz, 1975):
Inclusie (Significance)
Meetellen, erbij te horen, serieus genomen worden. Een basiserkenning. Opgemerkt, gezien en geaccepteerd worden. Het gevoel dat je van betekenis bent. Het gaat om erkenning dat je er bent.
Controle (Competence)
Invloed hebben, kunnen bepalen wat er gebeurt, greep hebben op de omstandigheden. Tot iets in staat zijn. Iets gedaan kunnen krijgen. Het gaat om erkenning voor wat je kunt. Je deskundigheid, je prestaties. Goed gevonden worden.
Affectie (Lovability)
Het gevoel van genegenheid. Beminnenswaardig, aardig, sympathiek gevonden worden. Gewaardeerd worden om wie je bent als persoon.
Hoe zit dat nu in groepen?
Inclusie betreft de grenzen van de groep: wie hoort erbij en wie niet? ‘Binnen of buiten’. En subtieler: welke aspecten van de persoon worden in deze groep geaccepteerd en welke niet?
Controle betreft de vragen: ‘Wie in deze groep is ‘ up’? Wie is ’down?’ Wie is leidend, wie is volgend? Thema’s als macht, gezag en invloed spelen hier een hoofdrol.
Affectie betreft het regelen van de onderlinge nabijheid en afstand, ‘dichtbij versus veraf’. Het gaat om verbondenheid, sympathie-antipathie, intimiteit. Uiten groepsleden openlijk hun affectie? Word je gewaardeerd om wie je bent? Met andere woorden: kun je jezelf zijn in deze groep?
Als je een groep begeleidt, heb je de eer het overzicht te mogen aanschouwen. Je ziet het vaak al aan de opstelling: wie zit waar? In welke subgroepen valt de groep uiteen? Wie voert het hoogste woord? Wordt dat ook gepikt? Door wie dan? Door wie niet? Merk je iets van verbondenheid, warmte? Of afstandelijkheid en/of strijd? De mate van erkenning is – als je goed kijkt – af te lezen aan posities en non-verbaal gedrag.
‘Lastige’ figuren in de groep? Om welke erkenning schreeuwt deze persoon in wezen? Het antwoord geeft enorm veel rust. En een milde blik van jou als begeleider, die onomstotelijk positief effect heeft op het gedrag van de ‘lastige’.
Je zou geen grotere beloning kunnen bedenken dan dat je iemands bestaan opmerkt en zijn bijdrage – wat dat ook is – erkent.
Bron: Handboek Groepsdynamica. Een inleiding op theorie en praktijk (Jan Remmerswaal)
Foto: fragment Boeren – Kazimir Malevich (Drents Museum Assen, 2015 )
Meer weten over erkenning in groepen?
Haal verfrissende én leerzame workshops Groepsdynamica in huis.
Teamcoach nodig?
‘Mooie workshops met lef! Dynamisch, ervaringsgericht met theoretische kapstokken.’
‘Krachtig, leerzaam, met andere blik leren kijken naar groepen.’
‘Ik ben mij bewuster van het feit, dat er veel dingen zijn die de groepsbehandeling beïnvloeden.’
Iets voor jullie organisatie? Bel: 06-36252483
Wat is jouw relatievoorstel?
/in Communicatie in teams /door ChiquitaEdith van Bommel
Er zijn tientallen manieren om iemand ten huwelijk te vragen. Alle berichten zullen ongeveer dezelfde inhoud hebben, maar op betrekkingsniveau (de manier waarop iets gezegd wordt) kunnen ze variëren van een romantisch verzoek of een luchtige suggestie, tot een noodgedwongen en zakelijke actie. ‘Wil je met me trouwen?’ klinkt dan bijvoorbeeld als: ‘We moeten trouwen, er zit niets anders op’.
Bekijken we het betrekkingsniveau wat specifieker, dan merken we dat het gaat om het uitzenden van meer boodschappen tegelijkertijd, die samen een relatievoorstel vormen:
‘Zo zie ik mezelf’ (zelf-omschrijving)
‘Zo zie ik jou’ (omschrijving van de ander)
‘Zo zie ik onze relatie’ (relatiedefinitie)
De ander kan het relatievoorstel aanvaarden, verwerpen of negeren. Bij aanvaarding of verwerping is de communicatie duidelijk. De kern van negeren is dat de ander de keuze vermijdt tussen aanvaarden of verwerpen van het relatievoorstel. Negeren doe je door gebruik te maken van diskwalificaties.
Een diskwalificatie is een techniek waarmee:
je iets kunt zeggen zonder het echt te zeggen,
je iets kunt ontkennen zonder echt nee te zeggen,
je met iemand van mening kunt verschillen zonder dit openlijk te zeggen.
Twaalf bekende diskwalificaties zijn:
Je mag toch hopen, dat bovenstaand dozijn gedragingen niet in beeld komt op het moment suprême. Uitgerekend het moment dat je oog in oog staat met een fris en fruitige trouwambtenaar, die jou vraagt: ‘Wat is daarop je antwoord?’
Ik heb ooit eens bruid horen zeggen: ‘Ik zal het proberen’. Die tekst werd helaas niet goedgekeurd, maar ik vond ‘m erg eerlijk. En dat is mijn relatievoorstel: wees maar eerlijk over jezelf, over de ander en over de communicatie die je wenst.
Bron: Begeleiden van groepen – Groepsdynamica in de praktijk (Jan Remmerswaal)
Foto: Detail Erasmusbrug, © Publieksmotivator
Teamcoach nodig?
Een workshop Groepsdynamica?
Bel: 06-36252483
Of stuur je vraag via info@publieksmotivator.nl
Zoek je een trouwambtenaar?
/in Presentatie, Publiek, Regie /door ChiquitaEdith van Bommel
Ben gisteren bij de Rechtbank Rotterdam beëdigd tot buitengewoon ambtenaar van de burgerlijke stand. Publieksmotivator is binnenkort ook trouwambtenaar. In de ruimste zin van het woord.
P.s. De Erasmusbrug stond erbij te stralen in feestelijke outfit. Subtiele sluier, niet?
Foto: detail Erasmusbrug, 7 april 2016
© Publieksmotivator
Vechter, vluchter of manipulator?
/in Communicatie in teams /door ChiquitaEdith van Bommel
Mensen hebben bijna van nature de neiging om ongemakkelijke gevoelens te vermijden. Daartoe heeft ieder zijn favoriete manieren, die – mits je je niet ziek meldt – mee de werkvloer opgaan. Deze individuele mechanismen kunnen ook signalen zijn van groepsafweer.
We onderscheiden drie typen afweergedrag:
Vechtgedrag (fight defenses)
Motto: De aanval is de beste verdediging. Drie voorbeelden:
Het groepslid dat de machtsstrijd aangaat met de leider (rivaliseren, hak zetten), bewijst aan de groep hoeveel moed hij heeft, maar is wellicht op de vlucht voor een aspect van zijn eigen gedrag.
Zichtbaar in voortdurende vragen, of kritiek op groepsafspraken en doelen, in wantrouwen ten opzichte van persoonlijk gedrag en in aanvallen op groepsleden die sterker zijn.
Het stellen van een stortvloed aan vragen om iets te bewijzen, zorgt dat anderen op hun hoede blijven. Als je de ander voortdurend uitvraagt, blijf je zelf uit de gevarenzone.
Vluchtgedrag (flight defenses)
Vijf manieren om een eerlijke, open en persoonlijke communicatie in de groep te vermijden:
Bijvoorbeeld het telkens geven van psychologische verklaringen. Koel, diagnostisch of interpreterend. Met een dergelijk toevluchtsoord kun je uren doorbrengen zonder ook maar één millimeter dichterbij te komen.
Blijven spreken in vage, algemene en onpersoonlijke termen.
Eigenschappen die men van zichzelf niet accepteert, toeschrijven aan een ander. Dikwijls in de vorm van een verwijt.
Een poging om lastige ervaringen goed te praten met mooie argumenten in plaats van te kijken naar de werkelijke redenen.
Letterlijk, opstaan en vertrekken, maar vaker door stilletjes te vervallen in eigen overpeinzingen. Soms zie je een hele groep stilvallen. Een andere vorm van zich terugtrekken is te zien in groepen die voortdurend praten over gebeurtenissen uit het verleden, in plaats van wat nu op tafel ligt.
Groepsmanipulatie (group manipulation defenses)
Iemand manipuleert andere teamleden om zichzelf te beschermen tegen een te persoonlijke
betrokkenheid of confrontatie. Drie voorbeelden:
Lees meer over groepsmanipulatie in Groepsmanipulatie, toch niet in ons team?
Inzichtgevende vragen
Vechten en vluchten gaan samen. Een pasgeboren gans ontvlucht zijn benarde positie en vecht voor zijn leven in een moedige sprong. Duizelingwekkend én schrikbarend. Bekijk onderstaand filmpje alsjeblieft tot en mét het ongelooflijke einde. ‘A little dazed perhaps, but all in one piece!’
Soms moet je gewoon lef hebben.
Voor elke type afweergedrag op een andere manier.
De uitdaging is in alle gevallen: je rustige, eerlijke zelf tonen.
Villa Kakelbont, een team vol vechters? Iets te veel vluchters? Graag wat meer evenwicht?
Deze teamcoach – opgeleid door het Europees Instituut, 30 jaar ervaring met groepen en teams – helpt je graag.
Neem voor teamcoaching, of workshops Groepsdynamica van een (behandel)groep contact op met: 06-36252483, of stel je vraag via info@publieksmotivator.nl
Wat klanten zeggen?
Bron: Begeleiden van groepen – Groepsdynamica in praktijk, Jan Remmerswaal
Volgers, rare snuiters?
/in Communicatie in teams, Groepsdynamica, Teams /door ChiquitaEdith van Bommel
Geselecteerd worden voor een Master Volgerschap klinkt toch een stuk minder aantrekkelijk dan doorgaan voor een Master Leiderschap. Het woord volger heeft – los van social media – regelmatig een negatieve associatie. Waarom eigenlijk? Zonder volgers immers geen leiderschap.
We worden overspoeld met kenmerken van goede leiders, maar wat is je beeld van een goede volger? Als je dat inzicht hebt, kun je gemakkelijker leiding geven.
Volgers werken meestal in de schaduw van de leider. Volgers werken vaak achter de schermen. Wat achter de schermen plaatsvindt zien we niet, maar je merkt het ogenblikkelijk als het daar aan draagvlak ontbreekt. Ook volgers heb je, net als leiders, in soorten en maten.
Enkele typen volgers (Kelley, 1996):
Wat maakt je collega’s schapen of jaknikkers? Krijgen mopperaars wel eens ruim zendtijd? Zijn er effectieve volgers? Wie zijn dat dan? En om welke reden? Hoeveel procent van elk type hebben jullie in huis? Percentages van typen volgers brengen de mate van draagvlak, energie en efficiëntie in beeld.
Twee tips:
Mopperaars in je team omzetten in effectieve volgers en succesvolle partners? Steuntje in de rug nodig? Publieksmotivator helpt je graag. Als teamcoach, met een training of een workshop.
Bel gerust: 06-36252483
Inspiratiebron: Handboek Groepsdynamica – Remmerswaal
Foto: ©Publieksmotivator
Waarom Spike de zaal wél meekrijgt
/in Communicatie in teams, Groepsdynamica, Presentatie, Publiek, Stressmanagement /door ChiquitaEdith van Bommel
Zondag 17 januari was het zover, aflevering 1 van een nieuwe reeks Maestro. In dit tv-programma (AVROTROS) verschijnen BN-ers op de dirigentenbok, in hun poging beroepsmusici muzikaal aan te jagen. Ik blijf me bescheuren. Het is zichtbaar én komisch wat er gebeurt met het tempo van een heel orkest, als je als leidinggevende ook maar één nuance aanbrengt in je non-verbale gedrag. In positieve zin, dan heb je acuut succes. Sla je (de plank) mis, dan ga je ter plekke af. René Froger had in die zin een minder fijne avond. Spike werd winnaar in 2014.
Wat Spike (gitarist Di-rect) doet, kun jij ook, als je een groep begeleidt of leidinggeeft:
Het is één geheel en dat lijkt simpel, maar je krijgt het niet zomaar! Dat weergaloze warmhartigheid in je voordeel werkt, staat vast.
Eens kijken hoe Spike de zaal meekrijgt? Speaker op luid. Volle borst?
Start 0.35-3.35 (fragment drie minuten). Met commentaar jury t/m 6.12 min.
Wie wil dat nou niet, volle overgave? ‘Of course it’s ten points!’ Ik wens je dat toe, dat je tot je recht komt. Dat je ten volle leiding kunt geven aan je leven en werk. Overgave begint bij jezelf. Als je met volle overgave je werk uitvoert, krijg je anderen mee.
Wel erg alleen als leidinggevende op zo’n bok? Steuntje in de rug nodig? Publieksmotivator helpt je graag: als teamcoach, met een training of een workshop. Bel gerust: 06-36252483
Tekening: fragment van afbeelding – site Pixabay
Achterwaartse duwtechnieken? Hoe pak jij weerstand aan?
/in Communicatie in teams, Groepsdynamica /door ChiquitaEdith van Bommel
Wat we lastig vinden? Onder-gedrag. Zeker als hulpverlener. Dat kan toch niet!
Want ik ben deskundig. Ik weet het. Doe wat ik zeg. Boven-gedrag, leidinggevend.
Versus: Ik kan het (kennelijk) niet alleen – zou je mij willen helpen? Onder-gedrag, volgzaam.
Jos Burgers spreekt van sukkel-zinnen (De wet van Snuf). Dat zijn zinnen waar je altijd sukkel! achter kunt zetten, maar uit respect doe je dat niet. Je weet toch dat bewegen goed is voor je gezondheid (sukkel)? Ongemerkt plaats je jezelf in boven-gedrag en werk je weerstand in de hand.
Wat we ook lastig vinden? Werkelijk meebewegen. Want, oh help, straks gaat de ander met mij aan de haal! En ik was toch de zorgverlener? De alwetende? De al-oplossende? Bovendien, ik moet mijn targets binnenslepen.
De ander wil best meebewegen. Maar de ander wil eerst gehoord worden.
Hoor mij! Het gaat er niet om dat ik (met mijn – ja, ik weet het – te zware gewicht) niet uit mijn stoel wil. Ik heb er – sinds mijn ziekte – de pest in. Ik loop, zit en sta niet meer zoals ik altijd deed. En zolang ik daarmee zit, sta ik niet op. Snap je? Hoor je mij eigenlijk wel écht?
Weerstand is een spanningsveld tussen angst en wens, een vorm van energie. Het gaat erom deze energie positief te mobiliseren. Weerstand is ook een signaal van betrokkenheid. Onderlinge wensen of zorgen steken de kop op. De onderliggende wens of zorg op tafel krijgen en daarbij stilstaan, is al een mooie (mee)beweging.
Uit onze trainingen Effectief communiceren bij weerstand blijkt telkens weer dat je als zorgverlener (hoe begrijpelijk!) al gauw een tandje te hard loopt. Dat die intentie (targets!) op je voorhoofd staat. Dat de ander zich met een dergelijke luisterhouding vaak nét niet gehoord en gezien weet in het meest essentiële, daar waar de weerstand zijn oorsprong heeft.
Tips
Doe eens niets. Zit gewoon eens naast de ander. Laat je vakmanschap even voor wat het is. Geen tijd voor? Vijf minuten echte aandacht (zonder: Ja, maar u moet natuurlijk wel …) levert vaak zóveel op, dat getrek en geduw niet meer nodig is. Bovendien ontspant het ook jezelf. Een ontspannen zorgverlener werkt aanstekelijk en motiverend.
Zou je zelf zin hebben in je advies? Stel je eens werkelijk voor hoe het is voor die ander, met zwaargewicht (in alle opzichten) zittend in die stoel. Wat betekent je advies eigenlijk voor hem of haar?
Wees eens je eigen advocaat van de duivel. Sabel je advies neer. Maak de anti-redenen groot. Mega-groot. Vertel hoe heerlijk het is alleen nog maar in die stoel te blijven zitten. Waarschijnlijk begint de ander na een korte verademing tegen te sputteren: Dat hoeft nou ook weer niet …! Om vervolgens mogelijk met een alternatief te komen.
Ben je bewust van alle keren dat je als zorgverlener onbedoeld tegenwerkt, door:
te confronteren
voorstellen te doen
te overtuigen (van eigen gelijk)
(te hoge) verwachtingen uit te spreken
sancties in het vooruitzicht te stellen (die overigens ook motiverend kunnen zijn)
Kijk eens naar dit filmpje. Hoe hou jij een weerbarstige bal rollend? Achterwaartse duwtechniek? Kop in het zand? Hoge(re) bomen vangen veel wind?
Werk je met (behandel)groepen en worstel je met de groepsdynamiek? Lastig gedrag?
Haal de workshops Groepsdynamica van een behandelgroep in huis.
Bel: 06-36252483
Of stuur je bericht via deze link.