Emoties? Tien signalen van vermijden

Edith van Bommel

 

EmotiesGeschilderde gevoelens in de Gouden Eeuw, een tentoonstelling in het Frans Hals Museum in Haarlem, toont aan de hand van thema’s als Lijden en Wanhoop, Liefde en Lust, Vreugde en Vrolijkheid hoe schilders in de 16e en 17e eeuw emoties geloofwaardig uitbeeldden. De moeite van het zien waard! Knap, emoties zo treffend te vangen op doek. Of zo treffend wég te laten. Hoe doen wij dat eigenlijk? Op de werkvloer niet altijd gemakkelijk. Uiten? Of duiken? Laat ik beginnen met een ervaring.

Jaren geleden nam ik afscheid als regisseur van een prachtig mannenkoor. Achtentwintig mannen. Strak in ’t pak. Optredend in binnen- en buitenland. Ze strooiden in hun choreografie al zingend grapjes rond. Ik heb enkele jaren mijn ziel en zaligheid in de regie gestopt. In elke choreografie zat energie en plezier. Maar ook tranen. Tranen omzetten in creativiteit is enorm heilzaam. Opmerkelijk, dat daaruit vaak de meest rakende concepten voortvloeien. Het koor op zijn beurt heeft mij geraakt.

Op  het woord ‘weerstand’ schoot ik tijdens mijn afscheidstoespraak vol. Dat was me nog nooit overkomen, in functie een brok in de keel. De reactie was voor mij overweldigend. Enkele anderen – mannen – schoten ook vol! Daar waar ik afkeuring verwachtte, vanwege die emotie, kreeg ik bijval en een compliment: ‘Professioneel, hoe je gehandeld hebt’. Als je geraakt bent, steek dat niet onder stoel of bank. Het levert schoonheid op, in de ruimste zin van het woord.

Een emotie tonen is een gift. Je laat iets zien. Het is persoonlijk. Het moet wel oprécht zijn. Geen vaste prik. Dat geeft ergernis. Muziek helpt om emoties leven in te blazen. Dat wat woorden vaak niet kunnen, kan muziek wel. Ter illustratie heb ik een filmpje uit Maestro (bekende Nederlanders als dirigent) geselecteerd. Het jury-commentaar op Spike’s dirigeren onderstreept mijn visie: ‘Prachtig, hoe je je ziel geopend hebt, zonder je te verliezen in sentimentaliteit. Je behoudt je autoriteit als dirigent en geeft de musici de ruimte om alles uit te spelen en emoties te laten vloeien’.

Voor een mooi voorbeeld van volledige overgave, kijk dus eens naar Spike. Start het fragment op 38.28 min. Het duurt enkele minuten. Met commentaar van de jury erbij (zeer de moeite!) tot en met 46.05 min.:

Spike & emotie

Liever ondergronds met die kostbare emotie? Dan herken je vast deze signalen van emotie-vermijden:

  • Weinig oogcontact
  • Onthecht taalgebruik (‘Het is dan net alsof je er alleen voor staat’)
  • Woorden of zinnen in de vorm van clichés (‘Zo zijn mensen nu eenmaal’)
  • Onecht glimlachen
  • Terugtrekken, mokken of zwijgen
  • Stilvallen
  • Merkbaar verschil tussen verbale en non-verbale uitdrukkingen
  • Overhaast praten, heel zacht praten, zich herhalen, stotteren, zich corrigeren
  • Van onderwerp wisselen
  • Afstandelijk taalgebruik

En? Helpt het? Helpt het werkelijk? Ik zeg: vermijden? Dan liever tien signalen van emotie.

Graag als team met open vizier de werkvloer op? Deze teamcoach vangt signalen op en maakt kleuren zichtbaar. Brok in de keel? Geen probleem. Ik wens je – van binnen en van buiten – een mooie, schone lei!

Liever een workshop Groepsdynamica? Workshops groepsdynamica

Bron: PersoonsdynamicaProfessioneel omgaan met emoties, Jan Remmerswaal

 

Maestro! Música? Wat voor dirigent heeft jullie team?

Edith van Bommel

 

Maestro! Ik blijf er zo ongeveer voor thuis. Donderdagavond, 20.30 uur, NPO 1. Bekende Nederlanders als dirigent, worstelend voor een orkest. Jury en publiek zitten, net als ik, afgestemd en dus vaak scheef op hun stoel. Met de hand voor hun mond: oei, als dat maar goed gaat! Ik betrap me er regelmatig op keihard te moeten lachen. Kennelijk is het een lekker gevoel met je stokje de hele tent te kunnen besturen. Of te menen dat te kunnen. En dáár zit ‘m de humor. Dirigeren – het lijkt zo simpel – is een vák. Ga daar maar eens aan staan! De meute meekrijgen, hoe doe je dat?

Net als een dirigent stuurt, coördineert en/of begeleidt een leidinggevende zijn of haar team. De wisselwerking geeft wel degelijk een ander geluid. De ene leider brengt flow, de ander matheid. De één is een natuurtalent, de ander nu eenmaal niet. Sommige dirigenten in Maestro zetten hun charme in, Marlies Dekkers haar prachtig decolleté. Sommige maestro’s raken zo in hun element, dat ze de slotnoot vergeten in te zetten. Of ze vergeten af te slaan, waardoor de toon eindeloos duurt en het orkest (lees: team) in ademnood raakt. Een goede start is het halve werk, maar op tijd een punt zetten is ook een kunst.

Wat te denken van deze twee maestro’s? Beiden aanstekelijk. De één directief, de ander overtuigend. Beiden aan het werk tijdens hun allereerste optreden, ongeschonden, ongeschoold:

Lucille Werner, wat doet zij?

‘Kom op!’ (verbale aanmoediging), ‘Oké, kom op, harder!’ (nog eens)
Een armzwaai, als een lasso boven het hoofd (expressieve non-verbale ondersteuning)
Een dansje (eigen flow inzetten, vrij zijn)
Een rondedansje richting publiek (omgeving betrekken, enthousiasmeren)
‘Ja ja, béter!’ (bevestigen)

Lucille na afloop: ‘Ja, ik dacht: kom op, snéller! Ik denk, ik ga maar gillen. Ik moet het heel klein doen, sneller, maar het gebeurde niet!’ ‘Ja, da’s het geheim van dirigeren …’ (Frits Sissing)

De jury: ‘En toen kreeg je met een soort schwung iedereen mee en dat was fantastisch om te zien. Je wist precies wat je wilde doen met de muziek. Het hele idee van dirigeren is dat je dat laat zien aan de musici.’

Kijken dus! Met name van haar cowboy-beweging en haar moedige intentie reuring te creëren, krijg ik enorm goede zin. Het fragment start op 20.30 min en duurt ruim twee minuten:

Lucille Werner aan de stok

Carlo Boszhard, wat doet hij?

Hij komt energiek binnen, met vaart en zin.
Hij geeft handen aan diverse musici (contact maken).
Hij brengt humor, want hij geeft te veel handen, als dirigent niet gebruikelijk.
‘Daar gaat-ie mensen!’ (verbale aanmoediging)
Hij laat emotie zien (zelfonthulling), wakkert dat aan bij zijn orkest (motivatie).

Ondertussen krijgt hij een open doekje en commentaar van collega-BN’ers en coaches:

‘Natuurtalent!’
‘Dit is ongelooflijk, man. Niet normaal!’
‘Dat moet je ook doen: je hele lijf, je hele ziel en zaligheid erin gooien’ (100% inzet).
‘Ja, en dat is het gezicht dat je erbij trekt’ (inlevings- en expressievermogen).
‘Echt ongelooflijk, de gezichten van het orkest! Het is écht’ (authenticiteit lokt authenticiteit uit).
Staande ovatie (beloning).

De jury: ‘Wauw, alsof je al jaren dit doet, eigenlijk. Hoe kan dat nou?’

Kijken dus! Het fragment start op 39.10 min en duurt twee minuten:

Carlo Boszhard aan de stok


Wat valt er te zeggen over jouw leidinggevende, manager of teamleider? Loopt hij/zij (gillend) voor de troepen uit? Kom op, sneller! Of hebben jullie een Carlo Boszhard-achtige leider? Hoe is het eigenlijk zónder dirigent? Observeer je leidinggevende deze week eens. C’est le ton qui fait la musique, niet waar?

 

Rommelt het? Dissonanten in jullie team? Graag klinken als een klok?
Deze teamcoach – mét muzikale achtergrond – werkt verhelderend. 

 

Liever een workshop Groepsdynamica? Workshops Groepsdynamica

 

 

Welke jas trek jij aan als het spannend wordt in je team?

Edith van Bommel

 

Dertien overlevingstactieken, voor als het spannend wordt in teams:

Onzichtbaar blijven, je op de vlakte houden
Geen emoties of gevoelens laten zien
Bijzonder aardig zijn, zodat iedereen van je houdt
Snel een bondje vormen met sterke figuren
Je krachtig voordoen en de boventoon voeren
Alles beter weten, over alles een discussie aangaan
Veel vragen stellen zonder zelf iets los te laten
De leiding proberen over te nemen
Scherp uit de hoek komen, dan blijft iedereen uit je buurt
Jezelf tot slachtoffer maken, zodat iedereen je spaart
Ziek, zwak en misselijk zijn
Inpakken door pleasen en flirten
Erg goed presteren 

© Hartzema (2003)

 

Welke herken je?
Welke jas trek jij aan in onveilige situaties? Hoe reageren anderen op die jas?
Zo’n gratis tactiek om te overleven is helaas niet duurzaam en heeft een voelbare prijskaart.

Zodra wij ons onveilig voelen, zetten we overlevingsstrategieën in. Bij veranderingen bijvoorbeeld. Zeker bij veranderingen van bovenaf, zoals bij een fusie. Teamleden laten in zulke situaties een scala aan strategieën zien. Het zijn manieren om zich staande te houden: levenstechnieken. Zij trekken symbolisch een jas aan, met hoog op te zetten kraag of capuchon. Een jas met een buitenkant. Een jas met een voering, de binnenkant. Het is die belangrijke binnenkant die in de gespreksvoering op de werkvloer vaak verborgen blijft. Een jas met gespreksstof, want wat sluimert er in teams? Succesvol zijn is één. Succesvol blijven twee.

Een UWV-team had onlangs wat te vieren: een prijs voor resultaatgericht werken. Van die prijs hadden zij Jan Remmerswaal (groepsdynamica-expert en auteur) ‘gekocht’, met zes bijbehorende teamcoaches, waaronder ik. De vraag was: Hoe kunnen we ons verder ontwikkelen als succesvol team? Wat is de verhouding tussen teambelang en individueel belang? Waar wringt het? Wat wordt mogelijk verzwegen? De middag werd ronduit boeiend toen in de gespreksrondes het bestaansniveau op tafel kwam. Op het bestaansniveau in teams gaat het om erkenning voor eigen identiteit. En om de manier waarop collega’s elkaars zelfgevoel bevorderen of ondermijnen. Het ondermijnen zit ‘m soms al in een zinnetje als: ‘Kun jij me effe inplannen?’

Teamleden kunnen een enorme steun zijn door elkaar te erkennen. Het gaat om drie soorten erkenning:
• erkenning dat je er mag zijn, dat je erbij hoort en serieus genomen wordt (inclusie)
• erkenning voor wat je kunt als professional (controle)
• erkenning en waardering voor wie je bent als persoon (affectie)

De vraag luidt nu: in hoeverre kun je werkelijk jezelf zijn in je team? Wordt je bijdrage, maar ook je persoon, erkend? Wordt die waardering ook uitgesproken? Wordt je (afdeling) serieus genomen, gezien, gehoord? Op welk vlak schort het? Wat zou je in alle eerlijkheid eens willen zeggen, of willen vragen aan je collega of leidinggevende? Hoeveel ruimte zou je daarmee creëren? Als mensen zichzelf kunnen zijn, kan een team zich ontspannen én sprankelen. Een fijne, open sfeer is voelbaar voor de klant en zichtbaar in de service.

Het jasje van Jan Remmerswaal himself (foto) laat zien wat er zoal aan de binnenkant kan zitten. Ware aard. Een verademing, om dat eens te tonen. Trek je jas eens open deze week! Laat je collega het maar eens zien, die scheuren in de voering, of dat gat onder je oksel. Heerlijk! Je team wordt er letterlijk opener van.

 

Kapstok nodig? Deze teamcoach werkt verhelderend.

Liever een workshop Groepsdynamica? Workshops Groepsdynamica

 

Bron: Handboek Groepsdynamica en Persoonsdynamica – J. Remmerswaal

 

 

Slepende teamkwesties! Knuppel in hoenderhok?

Edith van Bommel

 

Slepende kwesties in je team? Slopend!
Vriendelijk naar elkaar, maar niet zeggen waar het op staat? Sluipend.

Géén slapende honden wakker maken! Slapend?
Slepen of weggesleept worden als overlevingsmechanisme. Een slepende zaak.

Slepende kwesties slopen?
Toe aan een knuppel in het hoenderhok?

 

Deze teamcoach werkt verhelderend.

 

Ruimteregie – Lichaamstaal spreekt boekdelen

Edith van Bommel

 

Gisteren een workshop gegeven op de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam. Gewerkt met negen internationale studenten Inter-Architecture. De workshop had als thema Ruimteregie. Het effect van je positie. Hoe je de aandacht vangt of (weg)geeft. Mooie middag. Zéker als je allen een andere taal spreekt: we struikelden in een oefening over onze letters. Niet elke letter zit in ieders alfabet! Maar lichaamstaal in een grote, lege ruimte maakt veel goed, spreekt boekdelen en blijft boeiend.

Het ontwerpen, lezen en bevragen van de ruimte noemen deze toekomstige Bachelors of Design de choreografie van de ruimte. Kenmerkend voor deze choreografie zijn: maken, experimenteren, beschouwen en ervaren. Dat laatste hebben wij gedaan: beschouwen en ervaren van lichaamstaal, waarbij details opvallen die – vaak onbewust – onmiddellijk effect hebben op de kijker. Een middag als een spannend, inzichtgevend experiment. Als regelrechte afspiegeling van gedrag op de werkvloer.

 

 

 

 

Team zoekt coach? Coach zoekt team!

Edith van Bommel

 

In Haarlem was vroeger aan de Lange Herenvest een Loodpletterij & Buizenfabriek gevestigd (foto). Niets eenvoudiger dan het smelten van lood, zo lijkt. Kwestie van ijzeren ketels verhitten, of grote hoeveelheden lood de oven in. Was dat maar waar. Lood smelten of pletten en er iets van maken: hoe dan ook, een mooie metafoor.

Ga je met lood in de schoenen naar je werk?
Is je team wat uit het lood geslagen?
Aldoor het gevoel van lood om oud ijzer, een herhaling van zetten?
Hamvraag: hoe smelt je team zijn lood? Hoe gaan jullie om met lastige vraagstukken? Met wrevel en wrijving? Waar gaan de thema’s over? Over de inhoud? Procedures? Over interactie of context? Soms speelt er teveel op persoonlijk vlak.

Natuurlijk wil je als team liever een verpletterende indruk maken, of daarnaar streven.
Lood is zwaar, maar ook betrekkelijk zacht. Lood is om te buigen. Een team ook. Zeker weten.

 

Hulp nodig? Deze teamcoach werkt verhelderend.

Liever inzicht met een workshop Groepdsynamica? Workshops Groepsdynamica

 

Aanvallers-Middenvelders-Verdedigers. Wie zijn dat in jullie team?

Edith van Bommel

 

Dit blog bevat super-korte filmpjes. Vanaf 1974. Klik op de rode links.

De ballen vliegen ons om de oren. Het WK is in volle gang. Scoren geeft een goed gevoel, een catharsis voor ieder die kijkt. Maar een scherpe voorzet en daarmee de ander z’n euforie gunnen, is minstens zo belangrijk. De winst is uiteindelijk voor het hele elftal en klinkt na in de huiskamer van de aan de buis gekluisterde klant. Laten we eens een kijkje nemen in ons eigen team – het spelersveld op de werkvloer. Als een reflecterende bondscoach op een bankje.

Aanvallers zijn de voetballers in de voorste linie. Het maken van doelpunten is hun hoofdtaak. Het zijn de spitsen, regelmatig bijgestaan door twee vleugelspelers die de voorzet geven. Een aanval is de beste verdediging? In de aanval is het hoe dan ook spannend. Een aanval is een sterke voorwaartse beweging. Gedreven en doelgericht, letterlijk. Adrenaline! In de aanval worden zaken op de spits gedreven. Wie zijn de aanvallers in jouw team? Wie staan in die voorste linie? Voor de duvel niet bang? Wie zijn dat, die recht op hun doel afstevenen? Zij, die punten scoren, dwars door de geluidsbarrière heen?

Middenvelders kunnen aanvallend én verdedigend spelen. Zij kunnen op het middenveld twee kanten op. Er wordt gezegd dat het daarom de voetballers zijn die zich het meeste bewegen en dan ook sneller vermoeid raken. Vaak wordt het middenveld gezien als de spil van het spel. Wie het middenveld beheerst heeft de meeste kans om te winnen? Wie zijn dat, die middenvelders in jouw team? Wie staan tussen de aanvallers en verdedigers in? Wie zijn dat, die beweeglijke figuren die sneller vermoeid raken? Zijn zij inderdaad de de spil van jullie team?

Verdedigers opereren in de achterste linie. Zij waken ervoor, dat de doelman onnodig in de problemen komt. Verdedigers maken vaak gebruik van tackles om de tegenstander de bal te ontnemen. Zijn er verdedigers in jullie team? Wie bewaken de doelman (teamleider, manager) met hand en tand? Wie zijn dat, die alle zeilen bijzetten om onheil buiten de deur te houden? Welke tactiek gebruiken ze? Hoe pakt dat uit?

Is jullie teamopstelling op de werkvloer optimaal? Of zijn er wel erg veel aanvallers? Behoorlijk wat verdedigers? Hoe staat het met het middenveld? Niet vooruit te branden? Wispelturig? Mogelijk constateer je dat jullie spelersverdeling zo gek nog niet is. In dat geval: gefeliciteerd! In alle andere gevallen: je kunt Van Gaal eens om raad vragen, óf een teamcoach bellen.

 

Voor die laatste optie: Deze teamcoach werkt verhelderend.

Inzichtgevende workshop? Workshops Groepsdynamica

 

 

 

Welk teamlid draagt die door jou felbegeerde tool in zich?

Edith van Bommel

 

Zo stonden de stoelen, vlak voor mijn workshop met 160 personen op een congres. Ik heb genoten van dat beeld. In deze weloverwogen opstelling hadden deelnemers 160 opties om plaats te nemen. Enige beperking – of liever verruiming – was, dat ze face to face tegenover iemand anders zouden komen te zitten. En dat is altijd spannend: wie kijk je in de ogen?

Een team biedt de kans diverse personen in de ogen kijken. Een kleurenpalet aan diversiteit. Ogen als spiegels van zielen. Bij sommigen gaat dat kijken heel gemakkelijk, bij anderen is dat ronduit ongemakkelijk. En juist die ongemakkelijke ontmoeting biedt kansen tot nader onderzoek.

In het kernkwadrant van Offman komt je allergie op tafel. Je allergie voor bepaald gedrag. Wie heeft teveel van wat jij goed zou kunnen gebruiken? Wie is in jouw ogen te sloom, maar heeft in de kern de rust, die jou ontbreekt? Wie is in jouw ogen te arrogant,  maar heeft in de kern het zelfvertrouwen waarvan jij te weinig hebt? Met andere woorden: wie draagt een in wezen door jou felbegeerde tool in zich? Die tool, gehuld in een jasje van ergernis?

Mogelijk weet je meteen de naam van een collega. Schrijf die naam, als sleutelwoord van de week, eens op. Mogelijk spreek je deze tool-hebbende-collega. Mogelijk ontwijk je hem of haar. In dat geval, vat eens moed. Maak eens tijd. Pak eens twee stoelen. Ga eens tegenover elkaar zitten. Wissel eens uit. Vraag eens feedback. Vraag eens een tip. Die collega die jou ergert, voor wie je allergisch bent, rammelt onbewust aan je deur: kijk eens naar mij. Ik ben belangrijk voor jou.

 

Meer teaminzicht? Publieksmotivator biedt teamcoaching. Meer info? info@publieksmotivator.nl

Begeleid je groepen of teams? Zin in een workshop Groepsdynamica? Workshops Groepsdynamica

 

 

 

Teamwerk is te horen. Hoe klinkt jullie team?

Edith van Bommel

 

Dit blog bevat korte stukjes sambamuziek. Klik op de rode links om ze te horen.

In een Braziliaanse sambaband moet je ‘m flink van jetje geven, anders ben je niet hoorbaar. Daar staat tegenover: oordoppen dragen. Doe je dat niet, dan gaat je gehoor eraan. Daartoe nodigt elk team je uit: geluid produceren én je oren bewaken. Dat vraagt afstemmen, letterlijk.

Geluid produceren op basis van diversiteit is een kunst. In een sambaband is het geluid gebaseerd op diverse secties, trommelsoorten. Elke sectie heeft een functie. Bijvoorbeeld: zorgen voor een stevige basis, dat doen de surdo’s (grote bastrommels). Zorgen voor een constante, swingende groove is de taak van de caixa’s (snaredrums). Of smaakmaker zijn, echt iets voor de tamborims (kleine handtrommels). Elke sectie (lees vakgroep) voegt een speciale kleur toe, die je mist zodra deze wegvalt. Nergens zo voelbaar als in zo’n band. En het klinkt lekker, omdat ieder een eigen bijdrage heeft. Deze bijdrage moet wel hoorbaar zijn.

Wie herrie maakt, kan herrie verwachten. Oren bewaken? Doppen! Of benut de kracht van stiltes. In muziek is daar een teken voor: een rust, die zijn naam eer aan doet én spannend maakt. Wij zijn in de regel bang voor stiltes. Want daar gebeurt het. Die veelbetekenende stilte, waarin je je adem inhoudt, waarin je oogcontact vermijdt of naar een onderwerp zoekt. Maar een stilte maakt plaats, biedt ruimte, laat naklinken. Wat voor en na de stilte komt is afgebakend. Als groep stiltes durven laten vallen is een kunst. In een stilte is er geen gekakel. Als je stil bent, kan een ander spreken, komt geluid tot z’n recht.

Het gaat mis als afstemmen niet gebeurt. Acuut, al bij de te trage muzikale inzet. Een druppelsgewijs starten, zoals bij laatkomers. Een aarzelend en onduidelijk begin, zoals bij een vergadering. Maar ook als een sectie te hárd van stapel loopt en het team wordt meegesleurd. Als een van de berg afrijdende kar, met losvliegende wielen, tot stilstand komend in de berm. Als je geluk hebt, geeft dat hilariteit. In de regel geeft het ergernis.

Een band is een metafoor voor een sprankelend team. Klinken en laten klinken. Knallen en stil zijn. En? Hoe klinkt jullie team? Zit er (nog) groove in? Knalt het? Stilgevallen? Publieksmotivator helpt u graag verder.

 

Geef ‘m eens van jetje: vandaag een teamcoach geboekt, binnenkort in huis.

Liever een workshop Groepsdynamica? Workshops Groepsdynamica

 

Geluidsfragmenten © www.sambalanco.nl

 
 

Lees meer

Samenwerken met tachtigjarige? Een eyeopener!

Edith van Bommel

 

Een team kan verrassend voor de dag komen. Wat op het eerste gezicht een lachertje lijkt, ontpopt zich wel eens als een verbazingwekkende samenwerking, met verbluffend resultaat. En dan geldt: wie het laatst lacht, lacht het best. Waar een wil is, is een weg. Kijk maar eens naar de volgende generatiekloof overstijgende surprise. Skip de advertentie. De hoofd-act duurt slechts drie minuten. Kijk ook eens wat er met het publiek gebeurt. Bijzonder aanstekelijk! Who’s got talent?

Wat is het geheim van deze kijkkraker? (20.755.369 keer bekeken op moment van schrijven). Het lukt het samenwerkende duo het hele publiek, inclusief jury, op het verkeerde been te zetten. De act is niet wat het lijkt. Wat een mogelijk tenenkrommende vertoning zou gaan worden, blijkt een topper. Als jurylid – ter afkeuring – te vroeg de rode knop indrukken, dát blijkt na drie minuten ongemakkelijk.

Welke krachtige middelen heeft dit samenwerkende duo dan in huis? Als eerste: zij benutten hun diversiteit. Er staat een man en een vrouw. Er is een opvallend groot leeftijdsverschil. Er is een behoorlijk lengteverschil. Dat alles gestoken in een kek danspakje. Dat roept vragen op. Mensen gaan af op eerste indrukken en hebben hun cynische grappen al geformuleerd. De kracht van dit duo? Zij blijven beiden zichzelf. Wie ze zijn.

Focus als drijfveer is een tweede krachtig middel. ‘Ik wil dansen, ongeacht mijn leeftijd. Ik heb al gedanst vanaf mijn tweede levensjaar.’ Wat zou haar ervan moeten weerhouden dat op haar tachtigste nog of opnieuw te doen? Haar omgeving juicht haar toe: doe dat maar. Zij heeft een danspartner. De kracht van haar en haar danspartner? Ze zijn – en blijven – gefocust. Op wat ze willen. Dansen.

Onafhankelijk durven zijn, een derde krachtig middel. Iets doen omdat je het in eerste instantie graag doet. Los van wat anderen vinden. Los van een vakjury. Los van een luid, publiekelijk signaal ter afkeuring (de rode button). Vol overgave investeren in die onafhankelijke drive, verdient op voorhand een  gouden regen. Overtref jezelf. Een team kan meer dan je denkt. Benut generaties. Werk samen. Laat je niet kisten, of wegdrukken. Juist dan: tandje erbij! Publiek? Here we come. Wij hebben plezier! U ook?

 

Als team een steuntje in de rug nodig? Publieksmotivator helpt u graag verder: teamcoaching
Bel: 06-36252483 of stuur een bericht naar: info@publieksmotivator.nl

Een workshop Groepsdynamica boeken? Workshops Groepsdynamica