Wilt u een woord dat werkt bij weerstand? Deel drie

Edith van Bommel

 

Weerstand is een knoestig fenomeen dat mij al jaren vergezelt, lastigvalt en boeit. Weerstand gilt om aandacht, maar straalt uit: raak me niet aan! Blijf uit mijn buurt. Ik heb veel aan weerstand te danken. Was weerstand er niet geweest, dan was ik niet waar ik was. Weerstand zet, gek genoeg, in beweging. Maar in de dagelijkse omgang lijkt er bij deze inmiddels vijf keer genoemde term – we noemen ‘m W – weinig anders op te zitten dan een haat-liefdeverhouding.

Hoe zit het met uw verhouding met W? Sommige mensen hebben nergens last van, zo lijkt. In gedachten zie ik twee werklui in mijn keuken staan. Beiden kijken omhoog. Twee neuzen richting bladderplafond. Je ziet ze denken: tja … Maar je hoort niets. Er valt een veelbetekenende stilte, waarop ik begin te ratelen: ‘Ik krijg de roetzenuwen van die lekkages! Bloednerveus word ik ervan.’ Bijna tweestemmig klinkt het eenvoudige, doodgemoedereerde antwoord: ‘Niet doen, mevrouw. Gewoon-niet-doen.’ W maakt nerveus. W laat adrenaline gieren, W maakt woest. Alweer die W, die je tegenkomt. Zelfs in je keuken! Daar waar je ‘m niet wenst.

Korte metten met W! Doet u mee? Deze maand schrijf ik drie blogs. Dit is de derde en laatste in de serie. In elke blog krijgt u van mij een woord om te werken met weerstand (W). Het werkt, als ú bereid bent het woord aandacht te geven. U heeft telkens een heerlijke week de tijd. En het kost haast niets. Alleen even denken: oh ja, het woord. Eenvoudig, niet? Weerstand nu? Lees dan even door.

Vrijmoedig. 
Sta hier eens even bij stil.

Vrij & moedig. Hoe mooi, dit duo. Hoe passend, denkend aan weerstand. Het staat ons vrij te reageren naar wat ons gemoed ons ingeeft. Tegelijkertijd is het vrij moedig om eerlijk en met gemak je hevig tegenstribbelende gemoedstoestand op tafel te leggen. Maar als die moedige uiting serieus én met enige luchtigheid gehoord wordt, komt W tot bedaren. ‘Niet doen, mevrouw. Gewoon-niet-doen.’ Wat een oase van rust in die paar woorden, waarmee W ter plekke verschrompelde. Vrijmoedig reageren, – in de betekenis van onbevangen, losjes dan wel zelfbewust -, in situaties waarin sprake is van grote weerstand, kan een sleutel zijn. Ook al ben je leidinggevende. Juist dan.

Ik wens u een vrij-moedige week.

Werken met weerstand in jullie team?
Teamcoach nodig? Bel 06-36252483 of stuur een bericht naar info@publieksmotivator.nl

 

Workshop Groepsdynamica? Zie: Workshops Groepsdynamica

Wilt u een woord dat werkt bij weerstand? Deel twee

Edith van Bommel

 

Weerstand is een knoestig fenomeen dat mij al jaren vergezelt, lastigvalt en boeit. Weerstand gilt om aandacht, maar straalt uit: raak me niet aan! Blijf uit mijn buurt. Ik heb veel aan weerstand te danken. Was weerstand er niet geweest, dan was ik niet waar ik was. Weerstand zet, gek genoeg, in beweging. Maar in de dagelijkse omgang lijkt er bij deze inmiddels vijf keer genoemde term – we noemen ‘m W – weinig anders op te zitten dan een haat-liefdeverhouding.

Heeft u ook een haat-liefdeverhouding met W? Wij wel! Tijdens mijn workshop Tien vormen van W(eerstand) – een loodzware sessie zou je denken – liggen mensen gek genoeg in een deuk. W kietelt hen in oksels, terwijl ze naarstig op zoek zijn naar een tool om een zwijger aan de praat te krijgen, of een agressieveling de mond te snoeren. W heeft ons in zijn greep. W staat plotsklaps op je stoep. W kom je tegen daar waar je ‘m niet wenst.

Meteen maar korte metten maken met W? Deze maand schrijf ik drie blogs. Dit is de tweede. In elke blog krijgt u van mij een woord om te werken met weerstand (W). Het werkt, als ú bereid bent het woord aandacht te geven. U heeft telkens een heerlijke week de tijd. En het kost haast niets. Alleen even denken: oh ja, het woord. Eenvoudig, niet? Weerstand nu? Lees dan even door.

Stoutmoedig. 
Sta hier eens even bij stil.

Stout & moedig. Hoe mooi, dit duo. Hoe passend, denkend aan weerstand. Ziet u de weerbarstige (collega, cliënt, student …) voor u? De bozige blik, de armen strak over elkaar. Mopperstand. Knorrig en kortaf. Denk maar niet dat ik je leuk vind. Stout en boos als een in de hoek gezet kind, dat daar om de dooie donder niet wil staan. Hoe moedig, je zo tegendraads te gedragen. Drijfveren en belangen te voelen opwellen, niet goed wetend ze waar te laten. Niet zachtaardig, maar korzelig, ontstemd en ongezouten, indirect en soms onhandig, zonder blad voor de mond te zeggen of te verzwijgen wat oprecht gevoeld wordt. Oog hebben voor de moedigheid van stout en kont-tegen-kribgedrag, in situaties waarin sprake is van grote weerstand, kan een sleutel zijn. Ook al ben je leidinggevende. Juist dan.

Ga ook eens lekker in de weerstand zitten. Daar knapt een mens van op.
Ik wens u een stout-moedige werkdag.

Werken met weerstand in jullie team?
Teamcoach nodig? Bel 06-36252483 of stuur een bericht naar info@publieksmotivator.nl

 

Workshop Groepsdynamica? Zie: Workshops Groepsdynamica

 

Wilt u een woord dat werkt bij weerstand? Deel één

Edith van Bommel

 

Weerstand is een knoestig fenomeen dat mij al jaren vergezelt, lastigvalt en boeit. Weerstand gilt om aandacht, maar straalt uit: raak me niet aan! Blijf uit mijn buurt. Ik heb veel aan weerstand te danken. Was weerstand er niet geweest, dan was ik niet waar ik was. Weerstand zet, gek genoeg, in beweging. Maar in de dagelijkse omgang lijkt er bij deze inmiddels vijf keer genoemde term – we noemen ‘m W – weinig anders op te zitten dan een haat-liefdeverhouding.

Blijkbaar ben ik niet de enige met een haat-liefdeverhouding met W. Onlangs gaf ik op een congres een workshop: Tien vormen van W. De workshops zaten tot de nok toe vol. ‘Kan ik er nog bij?’ Of sluipend op tenen ‘Wij gaan wel op de tweede rang zitten …’ Wat is dat toch, dat je sluipend op tenen bereid bent binnen te komen bij een workshop met als thema W? We willen iets met dit fenomeen. We moeten iets met dit fenomeen. Zeker op de werkvloer, in deze tijden van vaak ongewenste en van bovenaf opgelegde taken en teamvorming.

Zullen we er maar meteen iets mee doen? Deze maand schrijf ik drie korte blogs. In elke blog krijgt u van mij een woord om te werken met weerstand (W). Het werkt, als ú bereid bent het woord aandacht te geven. U heeft telkens een heerlijke week de tijd. En het kost haast niets. Alleen even denken: oh ja, het woord. Eenvoudig, niet? Weerstand nu? Lees dan even door.

Zachtmoedig.
Sta hier eens even bij stil.

Tweeledig: zacht & moedig. Hoe mooi is de combinatie? Hoe effectief, denkend aan weerstand: met zachte blik de weerbarstige (collega, cliënt, student, etc.) die voor u zit, te ontmoeten. Met gepaste zachtheid te begrijpen wat andermans drijfveren en met recht te verdedigen belangen zijn. Niet moe, of moedeloos, maar moedig het gesprek aan te gaan en die oprechte vraag te durven stellen. Moedig en indien nodig ook eigen kwetsbaarheid in de schaal te durven leggen. Je zachtmoedig opstellen in situaties waarin sprake is van grote weerstand kan een sleutel zijn. Ook al ben je leidinggevende. Juist dan.

Ik wens u een zacht-moedige werkdag.

Werken met weerstand in jullie team?
Teamcoach nodig? Bel 06-36252483 of stuur een bericht naar info@publieksmotivator.nl

 

Workshop Groepsdynamica? Zie: Workshops Groepsdynamica

 

Publieksmotivator’s visitekaartje

 

 

Zojuist ging de bel. Publieksmotivator’s nieuwe visitekaartje is binnen!

 

Creativiteit? Zoek beperking, ook op uw congres

Edith van Bommel

 

In de beperking zit ‘m de mogelijkheid. Dat hebben sporters onlangs tijdens de Paralympics weer bewezen. Op één been met 125 kilometer per uur door de bocht? Neem voor een indruk eens vijf minuten de tijd voor dit boeiende filmpje: Paralympiërs aan het werk. Zittend, staand, of visueel beperkt, waar een wil is, is een weg en daar kunnen we wat van leren. Levenslust, in de vorm van doorzettingsvermogen, lef en vertrouwen. Impossible wordt inderdaad I’m possible (closing ceremonie, Sotsji 2014). Minder wordt meer, veel meer.

Ook Wajongers weten er alles van. Bij Bureau VolZin (Rotterdam) werk ik regelmatig met deze jongeren met een beperking. Na zo’n middag met hen ben ik altijd wat aangeslagen, in het besef dat elk van ons het kan overkomen, dat je lichaam het ernstig af laat weten. Anders leren leven, met en door een beperking, die mogelijk – en gek genoeg – een verrijking kan worden. Voor hen is het noodzaak om meer uit minder te halen. Zij worden gedwongen. Anderen moeten zichzelf dwingen zich te beperken.

Kunnen kiezen voor minder is bijzonder rijk. Sta er eens bij stil hoe riant de keuze hébben alleen al is. Het enige wat kiezen vraagt, is:

  • dat je een scherp doel voor ogen hebt;
  • dat je hoofd- van bijzaken kunt onderscheiden;
  • dat je het lef hebt om weg te laten, door te strepen;
  • dat je het vertrouwen hebt, dat minder inderdaad meer is;
  • dat je tijd reserveert om keuzes te maken.

De beloning zit ‘m in die ene goed gestelde vraag, die ver uittorent boven die twee goedbedoelde adviezen. In die veelbetekenende stilte die je laat vallen in een gesprek, waarin de antwoorden als vanzelfsprekend bovendrijven. In dat ene schilderij aan de muur, dat in alle rust volledig tot zijn recht komt. Wat goed gekozen is, is zonder ruis en maakt kans op beklijven. In de beperking komen mogelijkheden tevoorschijn. Met een beperking worden mensen creatief.

Deze week steven ik met enkele honderden docenten af op een congres met als thema Les(s) is more. Hoe mooi. Het blijft een waarheid als een koe. En hoe lastig ook. Zeker in 2014, waarin – ondanks, of juist dankzij de crisis – de opties je als muggen om de oren vliegen. Wil een congres beklijven? Dan moet je kiezen en weglaten. Als organisator, als workshopleider, maar ook als deelnemer. Zoek beperking en je vindt mogelijkheden!

 

Op zoek naar een dagvoorzitter met een creatieve geest? 
Keertje sparren met Publieksmotivator?

 

Met volle overgave voor publiek? Ik zeg: doen!

Edith van Bommel

 

Onlangs vond de finale plaats van The Voice Kids. Wat je er ook van vindt, wát een zangtalent. Wat een lef, wat een overtuigingskracht. In een twaalfjarig meisje zag ik een inspirerend voorbeeld: 100% overgave, volledig in het moment, met een stem als een ongekende klok. Het liedje (Beggin’) zat nog dagen in mijn systeem. Maar vooral de energie die daarmee gepaard ging.

Aanstekelijk, zo’n Voice Kid. Voor dansers, publiek en jury. Voor de enkele miljoenen tv-kijkers en tienduizenden You Tube-likers. Een treffend in het water gegooide steen, met het effect van onmiddellijk, zich snel verspreidende kringen. Digitaal, zelfs mondiaal. Zo’n impact, hoe is het mogelijk?

Een aanstekelijk iemand, daar kun je niet omheen. Een aanstekelijk iemand trekt je naar zich toe. Daar moet je naar kijken, naar luisteren, daar gaat je aandacht heen. Magisch. Sterke beïnvloeding uitstralend. Een aanstekelijk iemand zit op het goede spoor, is zichzelf, kent zijn talent, investeert daarin en deelt dit glansrijk uit aan zijn omgeving.

Een aanstekelijk iemand tilt de omgeving op een hoger plan. Geïnspireerde dansers, jury op de punt van hun stoel. Open doekjes van het publiek tussendoor, een staande ovatie na afloop. Fans, over de hele wereld zelfs, aangetrokken door bijzondere kwaliteit. Aangeraakt door een eigen verlangen. Zó goed zingen, zou ik ook wel willen. Zó ontwapenend voor publiek staan, lijkt me heerlijk. Een (talent)volle overgave maakt een publiek open, een warme ontvangsthal, waarbij angst verschrompelt en plaats maakt voor enthousiasme, aanmoediging en motivatie.

Met volle overgave je taak uitvoeren, daar kan niemand om heen. Die intentie is zo zuiver, daar zit niets tussen. Ik geloof in de volle overgave waarmee je iets doet. Oprecht en passend, dat komt over, raakt. Ook je publiek. Ik nodig je uit: strooi je talentvolle energie rond met overgave, lef en overtuigingskracht. Alsof het je laatste dag is. Dichter bij jezelf kun je niet zijn.

 

Uw congres een warme ontvangsthal? Haal een fijne dagvoorzitter in huis.
Reactie Voice Kids-finaliste Stephanie op dit blog

 

 

Congres, symposium of teambijeenkomst? Een goede start wérkt.

Edith van Bommel

 

Onlangs opende ik een landelijke docentendag. Of ik niet wat ijs kon komen breken, ‘iets kon doen met het publiek, want dat hebben we de vorige keer gemist’. Burgerschapsmodel, empowerment van de community, daar ging het om. Dát hebben we geweten. Een bottom-up-model aan den lijve ervaren? Jazeker. In vijf á tien minuten gingen deelnemers – een gemotiveerd team! – met lachsalvo’s en al de lucht in. Opgetild door eigen collega’s. Bottoms up!

Iets voor elkaar krijgen lijkt soms makkelijk. Als je geluk hebt, is dat ook zo. In de meeste gevallen echter, gaat er een stevige voorbereiding aan vooraf. Zonder grondige investering had ik het publiek niet op die manier van hun stoel gekregen: de gesprekken, de doelstelling en het thema, het programma, de deelnemers, de aantallen, de locatie, het inlezen, de selectie daaruit, het concept uitdenken, het vinden van inspirerend beeldmateriaal, een powerpoint en passende muziek, het testen van de techniek. Het meekrijgen van de meute, het motiveren van het publiek, lijkt van leien dakjes te gaan, dankzij de onzichtbare uren die eraan voorafgingen.

Topsporters trainen maanden. In de aanloop naar de Winterspelen beleven ze die ene belangrijke race talloze malen. Ze hebben de wedstrijd al honderd keer ‘zien gebeuren’. Ze gaan tot het uiterste om perfect voorbereid aan de start te verschijnen. Op de dag zelf komt het erop aan. Hebben ze de juiste energie? Voelen ze zich fit? Met een 100%-focus? Niet afgeleid door andere zaken of emoties, om volledig contact te kunnen maken? Alles moet kloppen. Op het moment suprême lekker in je vel zitten. En niet te vergeten, er zin in hebben! Er zin in hebben biedt kansen op succes. Er zin in hebben is aanstekelijk.

Een gezamenlijke, sterke start doet veel, steekt aan. Een start waarbij je contact maakt, waarbij spontaan gelachen wordt. Een start die je niet meteen vergeet. Een start waarbij de deelnemer centraal staat en nog even niet de spreker, de man of vrouw achter de microfoon. Een start op een congres, een symposium, of teambijeenkomst. Maar ook de start van een gesprek, of van een samenwerking, zoals in teamverband. Bij een goede en goed voorbereide aftrap krijgen mensen er zin in, worden toehoorders deelnemers. Investeren in een goede start heeft zin. Een goede start wérkt.

 

Ook eens verrassend van start met uw publiek?

Publieksmotivator – als dagvoorzitter mét – jaagt de boel graag voor u aan.

Meer lezen over presentaties? Hoe stress ons motiveert

 

 

Hot. Cool. Yours! Hoe stress ons bij presentaties motiveert

Edith van Bommel

 

De Olympische Winterspelen staan voor de deur. De grootste in de geschiedenis. In een uitgestrekt wit landschap leveren talloze sporters, onder toeziend oog van de hele wereld, topprestaties. Het motto van Olympisch 2014? ‘Hot. Cool. Yours’.

In presentatietrainingen die ik geef, valt nog altijd op hoe mensen kunnen bevriezen zodra ze voor een publiek staan. Tegelijkertijd breekt het zweet ze uit. Al bij de gedachte. Elke vorm van leven maakt plaats voor een angstvallig vastklampen. Aan tekst. Aan spookbeelden. Aan het verlangen zo spoedig mogelijk het (strijd)toneel te verlaten. Elke vorm van contact wordt ineens vermeden, alsof het zwaard van Damocles ieder ogenblik kan vallen. Van ‘hot, cool, yours’ blijft weinig over. Wat een feestje kan zijn, wordt een rampscenario, voornamelijk tussen de oren. Spannend, zo’n pres(en)tatie? Ja, natuurlijk!

Zonder stress in de boog komt een pijl nergens. De spanning in de boog geeft de pijl energie! De energie die hij nodig heeft om zijn doel te bereiken. Alle wezenlijke dingen die we gerealiseerd hebben in ons leven, zowel persoonlijk als professioneel, gingen gepaard met stress. De mens heeft een goede dosis stress nodig om emotioneel, intellectueel, sociaal en lichamelijk goed te presteren.

Stress is een subjectieve verstoring van het evenwicht tussen eisen die worden gesteld en middelen die je hebt om aan die situatie het hoofd te bieden.  Als er te weinig eisen aan ons worden gesteld, zijn we minder gemotiveerd, presteren we minder goed. We maken zelfs kans op een bore-out. Vraagt men meer van ons en beantwoorden de gestelde eisen aan onze capaciteiten, dan gaan we beter presteren en hebben we plezier in ons werk. Als de belasting echter te hoog wordt, of te lang duurt, dan ligt een burn-out op de loer. Lopen we precies op de toppen van onze tenen, dan wordt het presteren een uitdaging.

Er is niets mis met regelmatig functioneren op de toppen van je kunnen. De veerkracht van mensen verbetert als we met regelmaat en zelfs toenemend aan hanteerbare stress worden blootgesteld. Op één voorwaarde: dat er voldoende hersteltijd mogelijk is. We hebben behoefte aan periodes van rust. Sporters weten dat: de beste methode om het uithoudingsvermogen te verbeteren en de spieren te versterken is intervaltraining. Gezonde stress is intervalstress. Intervalstress is beter dan te weinig stress, want dan verliezen we aan veerkracht.

Ik promoot zenuwen. Een gezonde portie wel te verstaan. Heb je ze niet? Word dan nerveus. Bij het openen van een congres rolt het zweet me over de rug. Wat wil je? Een volle zaal, enkele honderden mensen, in zeer korte tijd in beweging krijgen, met de energie van slechts één lichaam! Een prestatie leveren ís spannend. Die bepaalde spanning hoort daar gewoonweg bij. Die stress motiveert, zet op scherp. Op haar-scherp.

Zien hoe je in haarscherpe bochten onder grote spanning overeind blijft? Stukje sportgeschiedenis:

 

Ik zeg: maak van je aartsrivaal sprekersangst een inspirerende witte motor!

Inspiratiebron – Stress: vriend en vijand, T. Compernolle 
 

Dagvoorzitter nodig? Bel 06-36252483, of stuur een bericht naar: info@publieksmotivator.nl

 

 

Elf yourself

Edith van Bommel

 

Het woord ‘selfie’ werd in 2013 voor het eerst opgenomen in de Dikke van Dale. En in Nederland en België tevens verkozen tot het woord van het jaar. Een selfie is een gefotografeerd zelfportret, gemaakt met digitale camera, I-phone of webcam. Een typisch kenmerk is, dat je op de foto ziet, dat de afgebeelde persoon de camera zelf vasthoudt. Selfies worden verspreid via Social Media.

Publieksmotivator maakte géén selfie, maar liet door Cedrus Media haar filmpje maken. Dank!

 

 

 

 

In een effectief team heb je een eigen plek

Edith van Bommel

 

Ineens zag ik het voor me: we lijken wel een bij elkaar gezet team! Ongevraagd, onbekend en dus niet meteen bemind. Met z’n vijven in een rek gezet: jullie staan samen. Succes! De sleutel lag op een dag als uit de lucht gevallen op de deurmat. Alstublieft! Uw plek is aan het einde van de straat. Voor een zacht prijsje was ik voor onbepaalde tijd verzekerd van een plaats. Mijn tweewieler had een dak boven het hoofd, een overkoepelend orgaan in de vorm van een geribbelde, groene fietstrommel: een kleine, overdekte stalling.

Aanvankelijk stonden er drie fietsen. Dat ging goed. De mijne maakte vier. Dat ging nog net. Maar in korte tijd werden het er vijf! Daar begon het grote sjorren. Daar begon de ergernis op weg ernaartoe. Geen of te weinig plek hebben, geeft irritatie, maakt boos. Kijk naar het verkeer. Bumperkleven, getoeter. Opgefoktheid. Het idee, dat ik dagelijks mijn fiets niet in of uit die trommel kreeg, maakte me nerveus, vooraf, tijdens en erna. Het enthousiasme van een eigen stek hebben, maakte plaats voor ellebogenwerk, voor passen en meten.

Het meest opvallend was de fiets met de voorraadbak voorop. De fiets stond steevast pontificaal in het midden. Het was een dominante aanwezige, die met zijn brede stuur twee andere plaatsen overschaduwde. Op een dag zat er een nestje in de bak. Een poosje later een merel. Zij vloog af en aan met takjes. Vijf eitjes! Expansiedrift! We hadden gevleugelde gasten in ons team! Weken later voltrok zich een drama: de vijf eitjes lagen op de grond, de merel was spoorloos. Zij hadden het op deze locatie niet overleefd. Net als mijn afgebroken fietsbel en enige tijd later een dynamo.

Ook in zo’n fietsstalling is er sprake van een pikorde. Wie heeft het voor het zeggen? Wie neemt de meeste ruimte in? Met wiens aanwezigheid komt je plek in het gedrang? Als de ander op een dag van zijn plaats is, neem jij die dan zonder meer in? Wat is het effect van zo’n plaatsverwisseling? Bruce W. Tuckman noemt vijf ontwikkelingsfasen van een team: forming (oriëntatiefase), storming (machtsfase), norming (affectie-normeringfase), performing (prestatiefase) en adjourning (afscheidsfase). Dit verhaal getuigt van storming: teamleden proberen hun positie in te nemen. De hiërarchie wordt uitgekristalliseerd. Dit proces leidt vaak tot strijd. Soms stilzwijgend. Of indirect, zoals via eigendom in de ruimste zin van het woord.

In een effectief team heb je een eigen plek. Rollen, taken en verantwoordelijkheden zijn duidelijk. Wordt er op de werkvloer geschoven met die rollen en taken, dan ontstaat er onrust. Zeker als het schuiven ongevraagd en van hogerhand komt. Als je – als in een fietsstalling – geplaatst wordt, waarbij het de vraag is, of het (je) past. In een effectief team heeft een teamlid genoeg eigen ruimte. Een eigen plek die meerwaarde oplevert.

Ook eens goed tot je recht komen in je team? Bel 06-36252483 (teamcoaching), of stuur een bericht naar info@publieksmotivator.nl

Een workshop Groepsdynamica? Workshops Groepsdynamica

Meer weten over effectieve teams? Lees Slagkracht! Een effectief team blinkt uit.