Berichten

Volgers, rare snuiters?

Edith van Bommel

 

Geselecteerd worden voor een Master Volgerschap klinkt toch een stuk minder aantrekkelijk dan doorgaan voor een Master Leiderschap. Het woord volger heeft – los van social media – regelmatig een negatieve associatie. Waarom eigenlijk? Zonder volgers immers geen leiderschap.

We worden overspoeld met kenmerken van goede leiders, maar wat is je beeld van een goede volger? Als je dat inzicht hebt, kun je gemakkelijker leiding geven.

Volgers werken meestal in de schaduw van de leider. Volgers werken vaak achter de schermen. Wat achter de schermen plaatsvindt zien we niet, maar je merkt het ogenblikkelijk als het daar aan draagvlak ontbreekt. Ook volgers heb je, net als leiders, in soorten en maten.

 

Enkele typen volgers (Kelley, 1996):

  • Schapen zijn passief, niet-kritisch. Ze tonen weinig initiatief en verantwoordelijkheidsgevoel.
  • Jaknikkers zijn levendiger en actiever dan schapen, maar net zo onzelfstandig. Ze blijven, met respect of onderdanigheid, afhankelijk van de leider. Ze vertellen de leider alleen wat hij wil horen.
  • Mopperaars zijn kritisch en zelfstandig, maar blijven passief in hun rol. Ooit zijn ze afgehaakt van de groep of van de organisatie. Cynische, of zich met moeite schikkende, pruttelende klagers.
  • Effectieve volgers zijn kritische meedenkers die actief participeren. Ze laten hun commentaar duidelijk horen. Ze wijzen anderen op hun fouten, maar geven ook makkelijk die van henzelf toe.

Wat maakt je collega’s schapen of jaknikkers? Krijgen mopperaars wel eens ruim zendtijd? Zijn er effectieve volgers? Wie zijn dat dan? En om welke reden? Hoeveel procent van elk type hebben jullie in huis? Percentages van typen volgers brengen de mate van draagvlak, energie en efficiëntie in beeld.

Twee tips:

  • Let deze week eens niet op jezelf, maar op het volggedrag van je collega’s. Schrijf de inzichten op.
  • Bekijk onderstaand filmpje en geniet ervan! Fantastisch, als volgen zó soepel gaat.

 

 

Mopperaars in je team omzetten in effectieve volgers en succesvolle partners? Steuntje in de rug nodig? Publieksmotivator helpt je graag. Als teamcoach, met een training of een workshop.
Bel gerust: 06-36252483

Inspiratiebron: Handboek Groepsdynamica – Remmerswaal
Foto: ©Publieksmotivator

Waarom krijg ik geen reactie op mijn app? Communicatie & Teams

Edith van Bommel

 

Mensen hebben de neiging om onpersoonlijk te worden wanneer ze bang zijn. Op een afstandelijk en onderhuids-angstig team zit niemand te wachten. Vertrouwen als basis is dan ook erg belangrijk, maar dát is makkelijk gezegd! In een team al helemaal. Mensen gedragen zich nu eenmaal anders in groepen. Groepen doen iets met individuen. Individuen in groepen kijken katten uit bomen. En katten in het nauw maken rare sprongen.

Niets is wat het lijkt. Je leuke collega lijkt soms ineens je aartsrivaal: ‘Krijg nou wat, ga jij er met de taken en uren vandoor waar ik al tijden om roep? Waarom heb je niets gezegd?’ Vertrouwen verandert in argwaan, in argusogen: ‘En trouwens, waarom krijg ik geen reactie op mijn app?!’

Wanneer wantrouwen in groepen overheerst, zien we allerlei vervormingen in de communicatie.
Kijk bijvoorbeeld eens naar deze elf symptomen (Gibb):

 

voortdurend verdedigen van het uiterlijke zelfbeeld (het image)
pogingen om gedrag en denkwijzen van anderen te veranderen
pogingen om beslissingen van anderen over te nemen
vermijden van gevoelens
rondstrooien van ongevraagde adviezen
vleierij
cynisme
strategisch gedrag
dubbele agenda’s
verschillen tussen wat er in de groep en daarbuiten gezegd wordt
een onpersoonlijke manier van spreken

 

Zulk vervormd gedrag doet sterk afbreuk aan de kracht van de groep. Het kost bijzonder veel indirecte en negatieve energie. Je krijgt er als teamlid een baan bij! De dubbele bodem onderzoeken van elke boodschap! Indirecte communicatie leidt al gauw een heel eigen en verwarrend leven. Het laat gevoelens onopgelost.

Onopgeloste gevoelens van angst en wantrouwen vormen een grote belemmering in de interactie in het team, ook al wordt dit ontkend. ‘Ik wil het er niet meer over hebben!’ Hoe harder men ontkent, hoe hoger de nood. Hoe groter de noodzaak er wel – en deze keer eens goed – naar te kijken. Openheid, met als basis acceptatie en vertrouwen, is een voorwaarde voor een prettige en goede uitvoering van taken. Alle kaarten op tafel. En ja, ook dát is makkelijk gezegd, alle kaarten op tafel.

Tips?

  • Wacht niet te lang als team. Zoek hulp. Soms zijn patronen inmiddels enorm vast gaan zitten. Niet nodig zo zonde van alle energie, tijd en dus geld.
  • Laat je mogelijke trots varen. Laat je ego los. Wat een verademing! Oplossingen liggen voor het oprapen en anderen gaan je helpen. Die muur instant houden is niet nodig. Hij werkt namelijk niet, niet écht.
  • Een basis van vertrouwen in je team begint bij jezelf: is je eigen gedrag betrouwbaar? Ook als leidinggevende? Wacht niet totdat je collega zich laat zien. Heb de moed zelf het initiatief te nemen. Vertrouwen schep je door het te geven.

Team vlottrekken op korte termijn?

Bel: 06-36252483, of stel je vraag via info@publieksmotivator.nl

Liever inzicht met een workshop? Workshops Groepsdynamica

Wat klanten zeggen?

“Edith? In één woord: wauw! Ik zou iedereen die een groepsactiviteit een boost wil geven aanraden met Edith in gesprek te gaan. Ik ben zeer onder de indruk van de manier waarop zij werkt en gun iedereen de impact die zij teweeg brengt.”

“Zonder al teveel uit te leggen, met de humor, de rust, en tegelijkertijd de energie waarmee ze te werk ging, heeft ze ons de kracht van ons eigen team laten inzien. Het feit dat ik dit een jaar later nog zo kan terughalen, betekent dat haar werk mij heeft geraakt.”

“Het coachingstraject onder begeleiding van Edith heb ik ervaren als een intensieve, spannende en ontregelende achtbaan-trip die me zeer veel heeft opgeleverd. Edith is betrokken en confronterend. Zij getuigt van een zeer hoge mate van integriteit.”

Meer? 

‘Ik wil het er niet meer over hebben!’, maar wél zeggen waar het op staat? Op de plek waar het hoort? Deze teamcoach, opgeleid door het Europees Instituut, 30 jaar ervaring met groepen en teams, werkt verhelderend.

Bron                     : Begeleiden van groepen – Groepsdynamica in de praktijk, Jan Remmerswaal
Afbeelding          : Titus, zoon van Rembrandt (Late Rembrandt – Rijksmuseum Amsterdam, mei 2015)

 

Publieksmotivator’s visitekaartje

 

 

Zojuist ging de bel. Publieksmotivator’s nieuwe visitekaartje is binnen!

 

Slagkracht! Een effectief team is assertief én coöperatief

Edith van Bommel

 

Bij conflicten bestaat er een spanning tussen twee menselijke neigingen. Aan de ene kant is er de wens om je eigen doelen door te drukken, het verlangen om assertief te zijn. Aan de andere kant bestaat de wens om de relatie goed te houden, het verlangen om coöperatief te zijn. Assertiviteit en coöperativiteit, zorgen regelmatig voor de nodige wrijving. Om te beginnen in jezelf. De innerlijke strijd tussen twee sterke verlangens alleen al kost veel energie en tijd. De vraag rijst, in hoeverre je op een relatief luchtige manier op een conflict kunt reageren? Hoe je je gedraagt, ook in een team, is immers een keuze.

Er is sprake van een conflict als tenminste een van beide partijen zich emotioneel belemmerd voelt door de ander. Tenminste een van beiden zit iets dwars, loopt met iets rond. Tenminste een van beiden is niet tevreden met de gang van zaken, voelt zich niet vrij. Assertiviteit is een spreekbuis, voor minimaal een van beiden. Maar je uitspreken, je belangen en doelen verdedigen, heeft ook risico’s. Een verslechterde samenwerking is zo’n risico. Hoe voorkom je zo’n belangrijk verlies als een verslechterde, of zelfs stukgelopen samenwerking? Want inhoudelijk gewonnen of verloren, écht prettig is het voor geen van de partijen als de werkrelatie sterk vermindert.

Een effectief team realiseert doelen én houdt de relatie goed. In zo’n assertief en coöperatief team zeggen mensen wat ze vinden, botsen hoort daarbij. De samenwerking torent immers hoog boven het conflict uit. Het gezamenlijke doel, het gezamenlijke eindresultaat staat voorop. Dat is een aanvaring waard. Een aanvaring laat weliswaar iemands eigenheid op zijn grondvesten schudden, maat zet ook op scherp, maakt alert. Een aanvaring laat het achterste van tongen zien. Een aanvaring bekent kleur. Een aanvaring getuigt van wilskracht en zet haarscherp visies naast elkaar. Met een aanvaring is niets mis. Het is als donder & bliksem. Het komt voor op z’n tijd. Het heeft nut. Het verbindt zelfs. Op één voorwaarde: praten. Echt praten. Open praten. Eerlijk praten. Niet óver praten. Mét praten. En dat is nu juist zo moeilijk. Dat open vizier in die penibele situatie.

 

Kijken met open vizier in een penibele situatie, hoe doe je dat? 
Met open vizier kijken vraagt een zekere luchtigheid:

  • Luchtigheid begint met een glimlach. Kost weinig energie, heeft onmiddellijk effect.
  • Luchtigheid begint met de bereidheid te kijken vanuit een neutrale invalshoek, als wijze derde partij.
  • Luchtigheid laat betrekkelijkheid inzien.
  • Luchtigheid is bereid ego’s los te laten.
  • Luchtigheid brengt humor.

Bovenstaande vergroot de kans, dat teamleden eerder op elkaar afstappen om zaken aan te kaarten. Assertief te zijn. Coöperatief te zijn. Een effectief team bezit slagkracht én luchtigheid.

Eigen slagkracht eens onder de loep nemen? Teamcoach nodig?

Liever een workshop Groepsdynamica? Workshops Groepsdynamica

Meer weten over slagkracht in teams? Lees ook: Slagkracht! Een effectief team blinkt uit

Slagkracht! Een effectief team blinkt uit

Edith van Bommel

 

Ik zie ‘m nog op me afkomen, die tambour-maïtre. Met gestrekte arm! En in het verlengde daarvan zijn maîtrestaf. Zo’n grote stok met een bol aan het eind, waarmee hij aangaf wat er moest gebeuren. Het hele corps was bezig te draaien, maar ik was zó gefocust op de noten, dat ik ternauwernood ontkwam aan een doorklieving. Bijna aan de spies geregen. Hilariteit! En dan te bedenken dat ik een puber was, met een kolbak op mijn hoofd! Zo’n hoofddeksel met pluim, een ‘berenmuts’. Je schaamt je toch al zo dood. Desondanks was die harmonie, die bij evenementen uitliep met het jachthoorn- & trompettercorps, een ware sensatie: een reusachtig team. Een en al slagkracht! Letterlijk.

In je eentje ga je sneller. Met een team kom je verder. Een bekend fenomeen. Die vele handen, die gedeelde lasten. Twee weten er meer dan één. In teamverband is er sprake van synergie: 1 + 1 = 3. Bij een effectief team zijn de bijdragen van de verschillende teamleden zó goed op elkaar afgestemd, dat het resultaat beter is dan de som der delen. De teamleden profiteren van de diversiteit in hun team, ze bundelen hun krachten. Ze motiveren elkaar. Ze werken sneller en slagvaardiger. Een team komt eerder tot creatieve ideeën en innovatieve oplossingen. Het mag duidelijk zijn, met een team bereik je meer. Maar dan moet het team wél werken!

Een effectief team blinkt uit. Mooi gezegd, maar waaraan herken je zo’n effectief team?

    1. De samenstelling is in balans.
    2. De gemeenschappelijke doelstelling is helder.
    3. De prestatiedoelen zijn specifiek en meetbaar.
    4. De teamleden zijn gedreven.
    5. De aanpak is resultaatgericht.
    6. De verantwoordelijkheid is gemeenschappelijk (bron: Susanne Brakkee).

Zes punten. Heel simpel. Zoals ze er staan dan.

Ohio State University Marching Band laat zien hoe uitblinken in de praktijk werkt. Kwestie van één minuut zesentwintig. Maar zonder bovenstaande zes punten én een flinke schep motivatie om eindeloos te repeteren, was dit spectaculair staaltje teamwerk hen nooit gelukt:

 

 

Wel eens een Moonwalk geprobeerd met je team? Een sterk gemotiveerd én gedisciplineerd team valt op. Motivatie is de start van slagkracht. Van effectiviteit. Van uitblinken.

(Weer) uitblinken als team? Hulp nodig?

Bel 06-36252483 (teamcoaching), of stuur een bericht naar info@publieksmotivator.nl

Publieksmotivator biedt workshops: Workshops Groepsdynamica

 

De beer is los! Wat nu? (teams)

Edith van Bommel

 

Jaren geleden stond ik op, middenin een vergadering. Mijn hart ging zó tekeer, dat ik er wel naar moest luisteren. Dit was de druppel, voelde ik. Hier was voor mij een grens bereikt: de manier waarop deze werkgever zijn mensen behandelde, als nummers. Te commanderen nummers, zonder één woord van waardering. Middenin in die vergadering sprak ik mijn zorg uit, mijn verbazing en mijn doorleefde conclusie: hier wil ik niet meer aan meedoen. Ik nam ter plekke mijn ontslag.

Twaalf jaar later kwam ik een oud-collega tegen: ‘Telkens als ik jou zie, denk ik aan die bewuste vergadering. Je maakte een verplétterende indruk. Jij sprak uit wat iedereen dacht. Jij schudde ons wakker.’ Mijn actie had effect gehad. Het effect van een steen die je in het water gooit, waarbij er spontaan, zich snel verspreidende, kringen ontstaan. De sfeer bleek inmiddels verbeterd. De werkgever had pas op de plaats gemaakt.

Je uitspreken, zeker in een team, vraagt moed. Als de nood maar hoog genoeg is, héb je die moed. Ervaringen waarna ik opstond en zelfs bereid was een hoge prijs te betalen (afstand doen van mijn baan), waren:

  • Hier zijn werknemers nummers.
  • Hier krijgen werknemers geen vragen, maar commando’s.
  • Hier telt de mens niet. Hier tellen resultaten, tot in honderdsten achter de komma.
  • Hier is men ontevreden, maar niemand spreekt zich uit op de plek waar het hoort .
  • Hier wordt geroddeld in het team.
  • Hier hangt een koude sfeer.
  • Hier is het elke dag niet fijn.

Deze ervaringen leverden mij emoties op die me naar de keel grepen, die ongezond waren. Noodsignalen! Wat nu? Dagelijks kostbare tijd en energie verliezen aan negatieve gevoelens, vastgeklonken aan een baan? Of moed vatten, de sleur stopzetten, in het volste vertrouwen dat er iets beters op je wacht? Welke te betalen prijs is de hoogste? Je lichaam weet het.

Fisher & Shapiro (2006) noemen vijf belangrijke aspecten om emoties te (h)erkennen:

  • Waardering – Voel je je verkeerd begrepen? Niet gehoord? Ondergewaardeerd?
  • Verbondenheid – Voel je je buitengesloten, op afstand gezet?
  • Autonomie – Heb je het gevoel dat je vrijheid om beslissingen te nemen is ingeperkt?
  • Status – Voel je je vernederd, weggezet?
  • Rol – Voel je je ontevreden met wat je nu doet?

Alle vijf raak. Alle vijf van toepassing op de beschreven situatie. Funest voor een werkgever, als werknemers zich zo voelen. Funest voor zijn klanten. Funest voor de omzet van zijn bedrijf.

De beer is los! Wat nu? Ontslag? Als dát goed voelt, niets mis mee. Maar beter nog: een beer op de werkvloer eerder omarmen (Beren op de werkvloer?), opdat problemen op tijd opgelost worden. Oprecht uitspreken brengt zaken in beweging. Ook voor anderen die de moed (nog) niet hebben. Je weekt iets los, je zet aan tot verandering. Je uitspreken lijkt glad ijs, maar dat is het niet. Met ‘Ik zeg maar zo, ik zeg maar niks’, dáár is het glad. Als een aal. Ongrijpbaar. Akelig stil, juist als de situatie schreeuwt om actie.

Ook een verpletterende indruk maken? Eerder uitspreken wat je dwarszit? Problemen in je team sneller oplossen?

 

Hulp nodig? Bel 06-36252483 (teamcoaching), of stuur een bericht naar info@publieksmotivator.nl

 

Liever een workshop in huis? Zie: Workshops Groepsdynamica

Dit artikel is onderdeel van het drieluik Beren op de werkvloer:

Beren op de werkvloer? Ontwijken! Of omarmen? (teams)

Edith van Bommel

 

Alles wat aan je knaagt, kost energie. Geknaag wordt piekertijd. Het wordt een beer op de weg, een roadblock. Iets waar je van gaat snoepen, roken, omlopen. In het ergste geval blijf je zelfs weg. Verzuim in de puurste vorm: ik ben er niet. Die reusachtige beer op je weg kun je blijven ontwijken, dagen, weken, soms maanden. Maar – hoe tegenstrijdig! – je kunt ‘m ook omarmen.

Afgelopen week kwam het in drievoud op mijn pad: de angst van professionals om zich uit te spreken op de werkvloer, in een team. Zowel in de gezondheidszorg als daarbuiten. De redenen die genoemd werden:

  • De hoogste functie heeft het voor het zeggen (hiërarchie).
  • Wie ben ik? Ik kom net kijken (zelfbeeld).
  • Het heeft geen zin. Ik word toch niet gehoord (overtuiging).

Ik verwonder me over het feit dat wij, volwassen, hoog opgeleide mensen, zo’n angst met ons mee kunnen dragen. Dat wij bereid zijn een collega zonder enige vorm van plezier op een voetstuk te plaatsen. Dat wij bereid zijn de ander de gang van zaken te laten bepalen, en daarmee te varen op andermans kompas. Zelfs als de veiligheid van een behandeling, of de naam van de instelling in het gedrang komt.

Volwassen of niet, je uitspreken vraagt moed. Een collega op de vingers tikken al helemaal. Toch draag ik die openheid een warm hart toe. Een beer op de werkvloer moedig omarmen is gezond. Als ervaringsdeskundige – ik zie regelmatig een beer – nodig ik ieder die zich geroepen voelt uit, om deze week de stoute schoenen aan te trekken. Ga eens zónder ‘Sorry dat ik besta, want wie ben ik, het heeft geen zin’ in gesprek met de betreffende beer in je team. Vergeet je super-OEN niet: die open, eerlijk-nieuwsgierige mens in jou. En je optimistische blik. Met een glimlach krijg je in de regel veel gedaan. Bovendien: snoepen na afloop, of die welverdiende sigaret, het smaakt dan toch anders. Met open vizier het initiatief nemen, daar kan de ánder niet omheen. Want zeg nou zelf: wie was hier die beer op de weg?

Tot slot, overwegingen voordat je in je team een beer omarmt:

  • Niet geschoten is altijd mis.
  • Ieder mens heeft recht van spreken.
  • Moed is niet de afwezigheid van angst, maar het besluit dat er iets belangrijker is dan dat.

 

Voor een aanstekelijk, speels voorbeeld, kijk hen eens:

Ook over (innerlijke) drempels stappen? Op tijd je mond opendoen in je team?

Als team hulp nodig? Bel voor teamcoaching: 06-36252483, of stuur een bericht naar info@publieksmotivator.nl

Dit artikel is onderdeel van het drieluik Beren op de werkvloer: