Team

Edith van Bommel

Wat is dat fijn, stratenmaker zijn. Je legt de straat open. Je haalt eruit wat oud is. Je zet erin wat nieuw is. Her en der wat wijzigingen: de stoep verbreed, de weg versmald. Minder ruimte voor scheurneuzen en andere jakkeraars. Meer plek voor wandelaars, al dan niet met kind of hond. Alles volgens plan. En het resultaat? Opgeruimd staat netjes. Een frisse, nieuwe aanblik, om (opnieuw) van te genieten. Heerlijk concreet.

Nee, dan een team coachen. Het zijn geen bakstenen, je materiaal. Geen berg zand … hoewel? Een bulldozer is meestal ook niet echt handig. Er moet gewerkt worden op een heel andere manier. Mensen laten zich niet uit de grond tikken, dan wel inmetselen. Maar wacht even, laten we het aanleggen van een straat – hoe symbolisch ook, zo’n weg – niet romantiseren. Wat dacht je van:

een aantal weken fysiek noeste arbeid
in (regen)weer & (tegen)wind
lawaai en onrust in de hele omtrek: gedender, gebulder, gedril én een gillende radio
overal zand, dus ook in huis
wekenlang een afgesloten straat voor verkeer en parkeer

Leggen we teamcoaching eens naast deze stratenmakerij:

een aantal weken innerlijke arbeid, stevige gesprekken, confronterende oefeningen
wellicht binnen, maar niet verstoken van menselijk weerbericht: gemoedstoestanden, emoties
meestal weinig lawaai, maar vaak veel (onderhuidse) onrust
los zand, op weg naar stevigheid
wekenlang ‘in quarantaine’, blik op (oude) stenen op magen

Verdacht veel overeenkomst, niet?

Coachingssessies en trajecten lijken, in tegenstelling tot het herstellen van een straat, vaak wat ‘onaf’, omdat ze onderdeel zijn van een leerproces dat doorgaat. De tijd is op, maar de leerschool niet. Soms begint het echte werk pas ná de hulp, of de bom barst alsnog. Een bom die barst, dat betekent: ‘het geheim wordt onthuld’, ‘datgene waar we bang voor waren, gebeurt’. Of ‘onderdrukte gevoelens komen ineens tot uitbarsting’ (bron: Genootschap Onze Taal). Altijd goed. Wat eruit moet, moet eruit. Als de tijd rijp is. Een bom heeft tijd nodig. Een tijd-bom, op weg naar gezonde communicatie.

Hoe communiceer jij? Twee bouwstenen:

Wat draag jij bij aan het in stand houden van je huidige teamsituatie?
Klaag je? Geef je feedback aan de persoon op de plek waar het hoort? Geen feedback? Niet klagen.

Tot slot: ‘Onze diepste angst is niet dat we onmachtig zouden zijn. Onze diepste angst betreft juist onze niet te meten kracht’ (inauguratie Mandela, 1994). Bundel je krachten. Om te beginnen in jezelf. Is het hele team een te grote stap? Bundel je krachten alvast eens met enkele collega’s, bij voorkeur de meestal stillen. Unfinished business? Start vandaag met het echte werk, met jouw aandeel. Je hebt wel degelijk invloed.

Liever geen tijdbom onder je team? Steen en been klagen helpt niet?

Teamcoach nodig? Bel gerust, 06-36252483. Of stuur je vraag: info@publieksmotivator.nl

“Edith is een steengoede luisteraar en vragensteller, dat merk je onmiddellijk als je met haar praat.
Zij verstaat de kunst om heel precies en expliciet te benoemen wat het geval is.”
Kiki Verbeek, filosofe, neerlandicus, theatermaker – Glashelderverhaal