Berichten

Wat is daarop uw antwoord? Een haka?

Edith van Bommel

 

Onder de indruk was ik van de fans van IJsland en Wales. Het – na verlies – vieren van hún overwinning. Tot waar zíj gekomen waren. In hún context. Afgezien van het feit, dat je überhaupt over geweldig talent beschikt als je deelneemt aan het EK en in de laatste ronden belandt.

Vieren en er uiting aan geven. Culturen hebben daar rituelen voor. Zo werd de IJslandse haka (klap & ‘Oeh!’) tijdens het EK een hit. Maori’s uit Nieuw-Zeeland voeren haka’s (een ceremoniële dans) uit, maar ook op Samoa en Fiji kom je ze tegen.

Men probeert door een neertrekkende beweging de kracht van de goden vanuit de hemel naar beneden (in de krijger) te trekken. Men varieert in gezichtsuitdrukking, zoals het tonen van het oogwit en een lange tong.

De bekendste haka is de Ka Mate, die al jarenlang door het Nieuw-Zeelandse rugbyteam, de All Blacks, vóór het begin van iedere wedstrijd wordt uitgevoerd.

Ten onrechte wordt vaak gedacht dat de haka alleen een oorlogsdans is. Haka’s worden bij allerlei gelegenheden uitgevoerd. Bijvoorbeeld bij een begrafenis. Maar ook op een trouwerij.

 

Neem deze: Een haka op je bruiloft?
De bruid is ontroerd, geen tranen van angst :)

Ik ben een voorstander van ‘uiting geven aan’. Je uiten. Ook in een team. Het wordt zoveel makkelijker als je weet hoe iemand denkt, wat iemands drijfveren zijn. Je krijgt zoveel meer grip op een situatie. Zoveel meer openheid en eerlijkheid en dat duurt het langst. Een tijdbom ontploft en verwoest. Nee, dan beter een haka!

Ook na de zomer zoeken we de dynamiek van groepen op en geeft Publieksmotivator workshops Groepsdynamica voor professionals die met (behandel)groepen werken.

Oh ja, begin juli voltrok ik een eerste huwelijk.
Deze trouwambtenaar – in dienst van de gemeente Rotterdam – wenst je een mooie zomer!

Foto Erasmusbrug © Publieksmotivator Ι Foto trouwambtenaar © John Corvers

Word jij opgemerkt in een groep?

Edith van Bommel

 

‘Je zou geen duivelser straf kunnen bedenken dan dat je iemand, als dat fysiek mogelijk was, op de samenleving zou loslaten en dat werkelijk niemand zijn bestaan zou opmerken’, schreef William James al in 1890. Liever, vele malen liever, vinden we bevestiging. Zéker in een groep.

Je kunt op verschillende manieren iemands bestaan onderschrijven. Bijvoorbeeld door een hartelijke glimlach (visueel), een handdruk (tactiel), of een sympathiebetuiging (auditief). Eenvoudig?

Maar dat de ene mens de ander in zijn totaliteit erkent, wordt echter maar zelden verwezenlijkt. Erkenning is eerder een kwestie van ‘in meerdere of mindere mate’. Een kwestie van ‘mits en maar’. Die collega is een prima dame, als ze maar niet … (bezwaar). Die collega is een prima vent, maar … (bezwaar).

Onder de loep genomen, erkenning bevat drie belangrijke basisthema’s (Schutz, 1975):

Inclusie (Significance) 
Meetellen, erbij te horen, serieus genomen worden. Een basiserkenning. Opgemerkt, gezien en geaccepteerd worden.  Het gevoel dat je van betekenis bent. Het gaat om erkenning dat je er bent.

Controle (Competence)
Invloed hebben, kunnen bepalen wat er gebeurt, greep hebben op de omstandigheden. Tot iets in staat zijn. Iets gedaan kunnen krijgen. Het gaat om erkenning voor wat je kunt. Je deskundigheid, je prestaties. Goed gevonden worden.

Affectie (Lovability)
Het gevoel van genegenheid. Beminnenswaardig, aardig, sympathiek gevonden worden. Gewaardeerd worden om wie je bent als persoon.

Hoe zit dat nu in groepen?

Inclusie betreft de grenzen van de groep: wie hoort erbij en wie niet? ‘Binnen of buiten’. En subtieler: welke aspecten van de persoon worden in deze groep geaccepteerd en welke niet?

Controle betreft de vragen: ‘Wie in deze groep is ‘ up’? Wie is ’down?’ Wie is leidend, wie is volgend? Thema’s als macht, gezag en invloed spelen hier een hoofdrol.

Affectie betreft het regelen van de onderlinge nabijheid en afstand, ‘dichtbij versus veraf’.  Het gaat om verbondenheid, sympathie-antipathie, intimiteit. Uiten groepsleden openlijk hun affectie? Word je gewaardeerd om wie je bent? Met andere woorden: kun je jezelf zijn in deze groep?

Als je een groep begeleidt, heb je de eer het overzicht te mogen aanschouwen. Je ziet het vaak al aan de opstelling: wie zit waar? In welke subgroepen valt de groep uiteen? Wie voert het hoogste woord? Wordt dat ook gepikt? Door wie dan? Door wie niet? Merk je iets van verbondenheid, warmte? Of afstandelijkheid en/of strijd? De mate van erkenning is – als je goed kijkt – af te lezen aan posities en non-verbaal gedrag.

‘Lastige’ figuren in de groep? Om welke erkenning schreeuwt deze persoon in wezen? Het antwoord geeft enorm veel rust. En een milde blik van jou als begeleider, die onomstotelijk positief effect heeft op het gedrag van de ‘lastige’.

Je zou geen grotere beloning kunnen bedenken dan dat je iemands bestaan opmerkt en zijn bijdrage – wat dat ook is – erkent.

Bron: Handboek Groepsdynamica. Een inleiding op theorie en praktijk  (Jan Remmerswaal)
Foto: fragment Boeren – Kazimir Malevich (Drents Museum Assen, 2015 )

Meer weten over erkenning in groepen?
Haal verfrissende én leerzame workshops Groepsdynamica in huis.
Teamcoach nodig?

‘Mooie workshops met lef! Dynamisch, ervaringsgericht met theoretische kapstokken.’
‘Krachtig, leerzaam, met andere blik leren kijken naar groepen.’
‘Ik ben mij bewuster van het feit, dat er veel dingen zijn die de groepsbehandeling beïnvloeden.’ 

Iets voor jullie organisatie? Bel: 06-36252483

Maestro! Música? Wat voor dirigent heeft jullie team?

Edith van Bommel

 

Maestro! Ik blijf er zo ongeveer voor thuis. Donderdagavond, 20.30 uur, NPO 1. Bekende Nederlanders als dirigent, worstelend voor een orkest. Jury en publiek zitten, net als ik, afgestemd en dus vaak scheef op hun stoel. Met de hand voor hun mond: oei, als dat maar goed gaat! Ik betrap me er regelmatig op keihard te moeten lachen. Kennelijk is het een lekker gevoel met je stokje de hele tent te kunnen besturen. Of te menen dat te kunnen. En dáár zit ‘m de humor. Dirigeren – het lijkt zo simpel – is een vák. Ga daar maar eens aan staan! De meute meekrijgen, hoe doe je dat?

Net als een dirigent stuurt, coördineert en/of begeleidt een leidinggevende zijn of haar team. De wisselwerking geeft wel degelijk een ander geluid. De ene leider brengt flow, de ander matheid. De één is een natuurtalent, de ander nu eenmaal niet. Sommige dirigenten in Maestro zetten hun charme in, Marlies Dekkers haar prachtig decolleté. Sommige maestro’s raken zo in hun element, dat ze de slotnoot vergeten in te zetten. Of ze vergeten af te slaan, waardoor de toon eindeloos duurt en het orkest (lees: team) in ademnood raakt. Een goede start is het halve werk, maar op tijd een punt zetten is ook een kunst.

Wat te denken van deze twee maestro’s? Beiden aanstekelijk. De één directief, de ander overtuigend. Beiden aan het werk tijdens hun allereerste optreden, ongeschonden, ongeschoold:

Lucille Werner, wat doet zij?

‘Kom op!’ (verbale aanmoediging), ‘Oké, kom op, harder!’ (nog eens)
Een armzwaai, als een lasso boven het hoofd (expressieve non-verbale ondersteuning)
Een dansje (eigen flow inzetten, vrij zijn)
Een rondedansje richting publiek (omgeving betrekken, enthousiasmeren)
‘Ja ja, béter!’ (bevestigen)

Lucille na afloop: ‘Ja, ik dacht: kom op, snéller! Ik denk, ik ga maar gillen. Ik moet het heel klein doen, sneller, maar het gebeurde niet!’ ‘Ja, da’s het geheim van dirigeren …’ (Frits Sissing)

De jury: ‘En toen kreeg je met een soort schwung iedereen mee en dat was fantastisch om te zien. Je wist precies wat je wilde doen met de muziek. Het hele idee van dirigeren is dat je dat laat zien aan de musici.’

Kijken dus! Met name van haar cowboy-beweging en haar moedige intentie reuring te creëren, krijg ik enorm goede zin. Het fragment start op 20.30 min en duurt ruim twee minuten:

Lucille Werner aan de stok

Carlo Boszhard, wat doet hij?

Hij komt energiek binnen, met vaart en zin.
Hij geeft handen aan diverse musici (contact maken).
Hij brengt humor, want hij geeft te veel handen, als dirigent niet gebruikelijk.
‘Daar gaat-ie mensen!’ (verbale aanmoediging)
Hij laat emotie zien (zelfonthulling), wakkert dat aan bij zijn orkest (motivatie).

Ondertussen krijgt hij een open doekje en commentaar van collega-BN’ers en coaches:

‘Natuurtalent!’
‘Dit is ongelooflijk, man. Niet normaal!’
‘Dat moet je ook doen: je hele lijf, je hele ziel en zaligheid erin gooien’ (100% inzet).
‘Ja, en dat is het gezicht dat je erbij trekt’ (inlevings- en expressievermogen).
‘Echt ongelooflijk, de gezichten van het orkest! Het is écht’ (authenticiteit lokt authenticiteit uit).
Staande ovatie (beloning).

De jury: ‘Wauw, alsof je al jaren dit doet, eigenlijk. Hoe kan dat nou?’

Kijken dus! Het fragment start op 39.10 min en duurt twee minuten:

Carlo Boszhard aan de stok


Wat valt er te zeggen over jouw leidinggevende, manager of teamleider? Loopt hij/zij (gillend) voor de troepen uit? Kom op, sneller! Of hebben jullie een Carlo Boszhard-achtige leider? Hoe is het eigenlijk zónder dirigent? Observeer je leidinggevende deze week eens. C’est le ton qui fait la musique, niet waar?

 

Rommelt het? Dissonanten in jullie team? Graag klinken als een klok?
Deze teamcoach – mét muzikale achtergrond – werkt verhelderend. 

 

Liever een workshop Groepsdynamica? Workshops Groepsdynamica

 

 

Ruimteregie – Lichaamstaal spreekt boekdelen

Edith van Bommel

 

Gisteren een workshop gegeven op de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam. Gewerkt met negen internationale studenten Inter-Architecture. De workshop had als thema Ruimteregie. Het effect van je positie. Hoe je de aandacht vangt of (weg)geeft. Mooie middag. Zéker als je allen een andere taal spreekt: we struikelden in een oefening over onze letters. Niet elke letter zit in ieders alfabet! Maar lichaamstaal in een grote, lege ruimte maakt veel goed, spreekt boekdelen en blijft boeiend.

Het ontwerpen, lezen en bevragen van de ruimte noemen deze toekomstige Bachelors of Design de choreografie van de ruimte. Kenmerkend voor deze choreografie zijn: maken, experimenteren, beschouwen en ervaren. Dat laatste hebben wij gedaan: beschouwen en ervaren van lichaamstaal, waarbij details opvallen die – vaak onbewust – onmiddellijk effect hebben op de kijker. Een middag als een spannend, inzichtgevend experiment. Als regelrechte afspiegeling van gedrag op de werkvloer.

 

 

 

 

Publieksmotivator’s visitekaartje

 

 

Zojuist ging de bel. Publieksmotivator’s nieuwe visitekaartje is binnen!

 

Elf yourself

Edith van Bommel

 

Het woord ‘selfie’ werd in 2013 voor het eerst opgenomen in de Dikke van Dale. En in Nederland en België tevens verkozen tot het woord van het jaar. Een selfie is een gefotografeerd zelfportret, gemaakt met digitale camera, I-phone of webcam. Een typisch kenmerk is, dat je op de foto ziet, dat de afgebeelde persoon de camera zelf vasthoudt. Selfies worden verspreid via Social Media.

Publieksmotivator maakte géén selfie, maar liet door Cedrus Media haar filmpje maken. Dank!

 

 

 

 

Slagkracht! Een effectief team blinkt uit

Edith van Bommel

 

Ik zie ‘m nog op me afkomen, die tambour-maïtre. Met gestrekte arm! En in het verlengde daarvan zijn maîtrestaf. Zo’n grote stok met een bol aan het eind, waarmee hij aangaf wat er moest gebeuren. Het hele corps was bezig te draaien, maar ik was zó gefocust op de noten, dat ik ternauwernood ontkwam aan een doorklieving. Bijna aan de spies geregen. Hilariteit! En dan te bedenken dat ik een puber was, met een kolbak op mijn hoofd! Zo’n hoofddeksel met pluim, een ‘berenmuts’. Je schaamt je toch al zo dood. Desondanks was die harmonie, die bij evenementen uitliep met het jachthoorn- & trompettercorps, een ware sensatie: een reusachtig team. Een en al slagkracht! Letterlijk.

In je eentje ga je sneller. Met een team kom je verder. Een bekend fenomeen. Die vele handen, die gedeelde lasten. Twee weten er meer dan één. In teamverband is er sprake van synergie: 1 + 1 = 3. Bij een effectief team zijn de bijdragen van de verschillende teamleden zó goed op elkaar afgestemd, dat het resultaat beter is dan de som der delen. De teamleden profiteren van de diversiteit in hun team, ze bundelen hun krachten. Ze motiveren elkaar. Ze werken sneller en slagvaardiger. Een team komt eerder tot creatieve ideeën en innovatieve oplossingen. Het mag duidelijk zijn, met een team bereik je meer. Maar dan moet het team wél werken!

Een effectief team blinkt uit. Mooi gezegd, maar waaraan herken je zo’n effectief team?

    1. De samenstelling is in balans.
    2. De gemeenschappelijke doelstelling is helder.
    3. De prestatiedoelen zijn specifiek en meetbaar.
    4. De teamleden zijn gedreven.
    5. De aanpak is resultaatgericht.
    6. De verantwoordelijkheid is gemeenschappelijk (bron: Susanne Brakkee).

Zes punten. Heel simpel. Zoals ze er staan dan.

Ohio State University Marching Band laat zien hoe uitblinken in de praktijk werkt. Kwestie van één minuut zesentwintig. Maar zonder bovenstaande zes punten én een flinke schep motivatie om eindeloos te repeteren, was dit spectaculair staaltje teamwerk hen nooit gelukt:

 

 

Wel eens een Moonwalk geprobeerd met je team? Een sterk gemotiveerd én gedisciplineerd team valt op. Motivatie is de start van slagkracht. Van effectiviteit. Van uitblinken.

(Weer) uitblinken als team? Hulp nodig?

Bel 06-36252483 (teamcoaching), of stuur een bericht naar info@publieksmotivator.nl

Publieksmotivator biedt workshops: Workshops Groepsdynamica

 

In de voetsporen van Peter Greenaway – Regie

Publieksmotivator

 

Filmregisseur Peter Greenaway en multimedia regisseur Saskia Bodekke zaten op de eerste rij, toen drie gebodypainte modellen, vier getatoeëerde zeebonken, vijf stralende personeelsleden en maar liefst tien modestudenten van de Willem de Kooning Academie op knetterende mambo over de catwalk gingen. Dit vond plaats op 4 oktober 2013, tijdens de opening van de tentoonstelling ‘Sex and the Sea’ (Greenaway/Bodekke) in het Maritiem Museum Rotterdam. Regie catwalk-bodyartshow:
Edith van Bommel.

No.19.2

Frits Loomeijer (algemeen directeur MMR), 
Edith van Bommel & Peter Greenaway

 

Strakke regie in korte tijd? Laat Publieksmotivator het werk voor u doen. 

Een goede start is het halve werk!

 Publieksmotivator

 

No. 16.1

Op 2 augustus loste Publieksmotivator een startschot! Het was de aftrap van de Pride Run, het jaarlijkse hardloopevenement tijdens de Amsterdam Pride.

In één keer raak schieten. Een groep die daarop onmiddellijk in beweging komt en zich vervolgens in een bloedverzengende hitte ernstig overtreft met aan barrels gerende persoonlijke records. Een supergemotiveerd team! Met de DGLA (Dutch Gay and Lesbian Athletics), alle vrijwilligers, de hardlopers én niet te vergeten de KNAU (Koninklijke Nederlandse Atletiek Unie). Niet geschoten? Altijd mis!